4 दो हँकिन सेनेवाडखन हाँयग गदहा होन दुवार बहरी दोफा दूररे तोलतोकिन सेने ञामतिडिया।
बिनिसवासते इबराहीम भगवानराः कताय मनावनेना। हनालगा भगवान हाँय इताडगेय लगाय ओंगोल दोहोतेरा हनानाः देसरे सेन लगाय हुकुमवातेरिया दो इबराहीम, ईंग करा होरिंग सलाःतना, माःआन मेनेरेय सुसुदीःआ। हनारे हों हाँय भगवानराः कता मनावनेनखन सेन लगाय उडुंगयान।
दो ईसूरीग एंगात हंडाकुःआ सेवकिया होड़कू एचेरेय कताया, “हाँय कतायता हनन इयापे एचेय।”
चेलाकू ईसू कतातेरा हनन इयाकू एचेतेरा अरू पसहाराः सरबहाकू संजोड़तेरा।
“अबा मड़ंगराः गाँवरेबा सलाव जुवाः अरू ओहेन मीटोंग गदहा तोलतो अरू हाँयग गदहा सुदा मीटोंग होनतो हों ञेलेयताबा। हँकिन लड़ाकेडखन ईंग एचेरेबा अगूकिन।
तोनोंगीग अबा एचेरेय होंबरे, नाँयग गदहा चिला लगाबा लड़ा गोःयायतना, माःआन। दो कतायबा परबूके नाँयग गदहाराः जरूरइत इदा, माःआन। अरू हाँय ओहेन नंडाय वारगोडेयता।”
अरूकिन लड़ागेय मेला हंडाकू चड़ाँकुःआ हँकुःआ होड़कू कताया, “अबा चिलाबा एचेयतना? नाँयग गदहा होन चिला लगाबा लड़ागेयतना?”