47 नसरत सहररीग ईसू नानाः दूर दरवाया हना सरवन अयूमवाडखन हाँयग अंधा होड़ खिररीवाडखने कताया, “ने ईसू, दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़, ईंगमे सोगावा।”
“ने नसरेतरीग ईसू! आम अले चिला लगाम कटसियालेतना? आम अले लाय एंडाले लगाम वेगकिया जा? ईंग सुसुदीतिनिंग आम इये हवे। आम भगवानरीग सुद होड़ हवे।”
ईंग ईसू, आम नाःआ कताकून जमा कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरेम कता उदुः लगा, ईंगरीग बराहील आम एचेरेयिंग वारकिरिया। ईंग दाऊद राजारीग डइड़-पखुड़ा अरू नइड़-बाँस होड़ हवे, अरू ईंग टेडेगता हाँयग अंगुः इपील हवे।”
हनते ईसू हना अतेय सेन मेला, बार होड़ अंधा होड़किन ईसू देह दूर मुरुक सटीते इयाम घड़ीनकिन सेना अरूकिन कताया, “ने दाऊदरीग नइड़-बाँस होड़, अलिंगमे सोगावा।”
दो हँकू डंटावतिडिगखनकू कतातेरा, “आम हों गलील छतररीग हवे जा? आम भगवानराः कगदरेम ञाम अरूम सुदीगोडता तोनोंगीग भगवानराः बड़रा कता होड़ गलील छतर अते मेरेय वेगता, माःआन।”
हनते हाँय राच दुवार बहरी होरे सेनेडा। हंडा एटाः मी होड़ धंगड़ी हाँय ञेलतेडखन हंडा चड़ाँत होड़कू एचेरेय कताया, “नाँयग होड़ हों नसरतरीग ईसू सुदाय दोहोना।”
दो हना छतररीग मी होड़ कनानी जइत अइमी, ईसू एचेरेय वेजेडा अरू मुरुक सटीते खिररी घड़ीने कताया, “ने परबू, दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़, ईंगमे मयावा। भूत ईंग बिटी मुरुके संतावगेयतना।”
नाँय नाःआ इया कततले अयूमकिरिया, नसरतरीग ईसू भगवानराः नाःआ ओड़ाःए रुबगोडता अरू मोसेस एमेकेरा हना नियम अरू रिती-बिधी अते एटाः इयाःआ नियम अरू रिती-बिधीय एमेवाबूता, माःआन।”
पिलातूस ईसू बदीरे मीटोंग जाः सरवन एचे ओजाःतेडखन हना कुरूसरेय एचे ठोंकावतेरा। हना सरवन नाःआ इया ओजाःतो दोहोना, नसरेतरीग ईसू, एहूदाकूरीग राजा।
एटाः होड़कू कताया, “नाँय दो मसी हवे।” मनदो एटाः होड़कू कताया, “बुरी, मसी गलील छतर अतेय वेगता जा?
दो नतनएल हाँय एचेरेय होंबोरतेरा, “नसरत सहर अते नाःआ इया करा उड़ी होया अवेनता?” दो पिलिपूस हाँय एचेरेय कताया, “सेनेकियानखनमे ञेल।”
ईसूकू असूल हरातेरा हनानाः नसरत गाँवरे हाँय वेगनेना। दो ईसू एहूदाकूराः रिवाज इया लोड़ोनराः दिनरे अरजी ओड़ाःरे सेनेडखन भगवानराः कागद अते बछाव उदुःगे लगाय चड़ाँनेना।
दो हाँय सुदाकू सेनेडा हँकुःआ होड़कू कतातेड, “नाँय गलील छतरराः नसरत सहर अतेय वेगकिया हाँयग भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ ईसू हवे।”
मुरुक बगरा होड़कू हाँय मड़ंग मड़ंग अरू देह दूरकू सेनेडा अरू हँकुःआ होड़कू मुरुक खिररी घड़ीनकू कताया, “दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़के होसनना!” “परबूराः ञावतेय वेगता हाँयग होड़राः जीव भगवान भलावाता!” “सेरमो देसरीग भगवानके होसनना!”
अरू बार होड़ अंधा होड़किन दूर कुटीरेकिन दुड़ुःकुःआ। ईसू नाःआ दूरतेय सलाःतना माःआनकिन अयूमतेरा दो हँकिन मुरुक सटी खिररी घड़ीनकिन कताया, “ने परबू, ने दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़, अलिंगमे सोगावा।”
दो जमा होड़कू बयावनेनखनकू होंबोरतेड, “होनायाःकून करे, नाँय दो दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़ हवे जा?”
हनते हाँय नसरत सहररेय सेनेडखन हंडाय बसावनेना। मड़ंगरे भगवानराः बड़रा कता होड़कू कतातेरा, “हाँय नसरतरीग होड़ माःआनकू कतावायता,” हनन इया नाःआ होयाकिया।
ईसू मसीराः खुटिपरिया होड़कूराः सूची कागद नाःआ इया इदा। ईसू मसी इबराहीमरीग नइड़-बाँस होड़ अरू दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़ होंय दोहोना।