15 हाँय कताया, “नाःआ बेला भगवान तोल दोहोतेरा हना बेला हवे अरू भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा अरू नपाय सरवनरेपे बिसवासगे।”
“भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा।”
दो हना वरीते ईसू परसारगे लगाय बुँहड़ीतेरा अरूय कतातेड, “भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा।”
अरू भगवान तोल दोहोकेरा हनानाः बेलाराः बुइद इया, सेरमोरे अरू ओतरे इदानकुःआ, हँकुःआ जमाकू मसीराः हातपातरेकू होया जुवाः।
ईंग एहूदाकू अरू बेगर एहूदाकू एचेरे हों हँकू अँकूराः कसूर अड़ाःतेडखन भगवान अगी जीवकू कुदागे लगा अरू परबू ईसू एचेरेकू बिसवासगे लगायिंग कता उदुःवातेडकुःआ।
मनदो भगवान तोल दोहोतेरा हना बेलारे हाँय अनँयग बेटात नाःआ चउंदीसरेय वारतिरिया अरू हाँय मी होड़ अइमी एचेरेय जनमावनेना अरू नियम मनाः घड़ीने दोहोना।
हंडाकुःआ बेमरियाकू नपायगोडकूपे अरू हँकू एचेरेपे परसारगे, भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा, माःआन।
अपे सेनेन मेला नाःआ इया परसारकेडखनपे कताय, भगवानराः राइज अपे तलारे बुँहड़ीकिया, माःआन।
होड़कू हनाँयराः ञावते एरुसलेमते बुँहड़ीवाडखन जमा जइत होड़कू एचेरेकू परसारगेता, होड़कू कसूर अते जीवकू कुदाता दो हँकूराः कसूर ईसूराः ञावते भगवान बराव एंडागोडताय, माःआन।
अपे बदीरे भगवान एचेरे हिदइत दोहोन लगा नाःआ सहरराः धुंदरा अलेराः काट अते कोटा एंडायतनाले। मनदो अपे नाःआ सुसुदी लगा इदा, भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा, माःआन।
मनदो नुँहू हना सरवन भगवान अनँयगराः बड़रा कता होड़कूते अरू सगर सइट वरीय दोहोनता हाँयग भगवानराः हुकुमते जमा जइत होड़कू एचेरेय एचे उदुःवाडकुःआ, जेमहा जमा होड़कू हाँय एचेरे बिसवासकेडखन हाँयराः हुकुम मनाः होड़कूकू बड़ाँव जुवाः।
जमा होड़कू कसूर अते सडावकू लगा हाँय किमइत एमेकेडखन कुरूसरे गुजुः लगा अनँयग आँयग जिमायान। नाःआ सरवन भगवान तोल दोहोतेरा हना बेला चउंदीसरिकुःआ होड़कू एचेरेय उदुःतेरा।
अरू अबूरीग सडावदार भगवानराः हुकुमते तोल दोहोत बेलारेय जिमावरिंगा अनँयगराः नपाय सरवन ईंगराः परसारते हनानाः असरा होड़कूय एचे सुदीकेडकुःआ।