1 हनमेला चेलाकूतेन ईसू एचेरे सेनेडखनकू होंबरेःआ, “ने गुरुजी, भगवानराः राइजरे इये मरंग इदानिया?”
अपे एटाः होड़कू अते मरंगपे बड़ाँः लगा अरू अपे बड़वारगुः लगा, तोनोंगाः अहापे एचेय। मनदो अपे अँननपे अपे हुडिंग ओंगलुः घड़ीन, एटाः होड़कू अपे अते मरंगपे ओंगोलकू।
अपे अते तोनोंगीग मरंग इदानिया दो, हाँय जमाकूरीग सेवकियाय बड़ाँः।
अपे अँननपेरिकुःआ होड़कू इया एटाः होड़कू सुदापे अलार-दुलार होड़ेंग अरू अँननपे अते बगरा एटाः होड़कूपे मान मरजइत।
परबू परबू माःआनकू रगींगता, हँकू अते मुरुक बगरा होड़कू भगवानराः राइजरे ओरोकू बोलोनेना। मनदो सेरमो देसरेय दोहोनता ईंगरीग अपांग भगवानराः ओंगोल इयाकू जियाःता, हँननकुःआ होड़कू एनेकला हंडाकू बोलता।
“भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा।”
दो ईसू मी होड़ लँइग राःतिरिगखन चेलाकूतेन मड़ंगरेय एचे चड़ाँतिरिया,