16 “मनदो अपे ईंग एचेयतना हनापे ञेलतना अरू ईंगराः कतापे अयुमेतना। हनालगा भगवान अपेराः जीवे नपायकेरा।
हनते ईसू कता कुदातेरा, “ने एवनारीग बेटात सिमोन, भगवान आम जीवे नपायकेरा। तोनोंगीग मनुवा अगीते कोवान, मनदो सेरमो देसरे इदानिया ईंगरीग अपांग भगवान, नाःआ कता अनँयग आमे कता उदुःवाडमेःआ।
हनते ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “आम ईंगमे ञेलकेरा, हनालगाम बिसवासकेरा जा? बेगर ञेलतेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कूराः जीव भगवान ननपायगेता।”
भगवान कतातेरा, “अंदरा अते मरसल विड़चेड़,” अरू हनाँय अनँयगराः मरसल अबू जीवरे विड़चेड़तेरा, जेमहा भगवान तुमिन मरंग इदानिया हना कता परबू ईसू मसीतेबू सुदी अवेय।
जेमहा हँकू ईंग बदीरेकू सुदी अवेय अरू अँनकूराः कसूर अड़ाःकेडखन अंदरा दूर अते मरसल अगीकू वेग अरू कलउराः आड़ अते भगवान अगी जीवकू कुदा अवेय। नाःआते भगवान हँकूराः कसूरे बराव एंडाता अरू ईंग एचेरे बिसवासकेडखन एचे सुदकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू सुदा इताडदारकू होयाःता।