12 बतिसमा एमेयीग होड़ एहुनाराः बेला अते नुँहू वरी भगवानराः राइजरे मुरुक बगरा होड़कू रेनहा-पेलहाकू बोलतना अरूकू हातपातगेतना।
मोसेसराः नियम अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कता, बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना वरीकू पपरसारा। अरू हनानाः बेला वरीते भगवानराः राइजराः नपाय सरवनकू परसार अअगूतना। अरू जमा होड़कू भगवानराः राइजरे रेनहा-पेलहाकू बोलता।
“ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, मुरुक बगरा होड़कू बोल लगाकू चहाःता मनदो ओरोकू बोलो अवेनेना। हनालगा सेपटा दुवारते भगवानराः राइजरे बोल लगापे कुरनिसगे।
दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपे सुदायिंग दोहोन मेला, ईंगराः चेडतो जमा बेलापे मनावगोड ञवना। अरू नुँहू अपे सुदा कोवायिंगा हों अपे अरू नपायतेपे मनावगोड ञवन। भगवान सडावकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू जियाः लगा इदा हनन इया, अपे हों भगवान मड़ंगरे अकूस मनाः घड़ीन मुरुक मिहनइतकेडखन जियाः लगा इदा।
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
मनदो ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “नुँहू नाःआ इया होनोयाः ओवामे। भगवान एचे लगाय ओंगलेतना, हना होयाः लगा नाःआ इयालंग एचेय दो नपाय दोहोनता।” हनते एहुना ईसूराः कताय मनावयान।
“अपे ईंगपे अयूम, नुँहू वरी चउंदीसरेकू जनमावकिया, हँकुःआ जमा होड़कू अते एहुना मरंगीग हवे। मनदो भगवानराः राइजरीग हुनुडिंगीग होड़ हों एहुना अते मरंग इदानिया।
एहुनाराः बेला वरी होयानेना हना कताकून, मोसेसराः नियमकूनरे अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कागदरे हों ओजाःतो इदा।
[तोनोंग तोनोंग बेला परबू भगवानरीग बराहील सेरमो देस अते दाःरे उतरावकियानखन दाःए हिड़कोड़ा। दो दाःरे मड़ंगकू उतराःआ, हँकू तोनोंग इयाःआ बेमरियारेकू दोहोना हों हँकू नपाय जुवाःआ।]