55 मनदो ईसू उलटावनेन अरू हँकिने डंटावतेडखने [कताया, “अबा करा इया जीवकिनाः होड़किन हवे? मनुवारीग बेटात होड़कू ञेड एंडाकू लगा मेरेय वेगगना, मनदो हाँय होड़कू बनसावकू लगाय वेगकिया।”
ईंग दुलारकूता हँकुःआ जमा होड़कू ईंग सोएग दूररेयिंग नपायकूता अरूयिंग डंटावकूता। हनालगा अपेराः जीवपे होमगोड, अरू कसूर अते भगवान अगी जीवपे कुदा।
अपे बेलूर बदलारे बेलूर अपे अहापे कुदागे, अरू तूडपेताकू हना बदलारे अलोपे तुडकू, मनदो हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगे लगापे अरजीगोड ञवन। ननन इयाःआ बुताकून एचेय लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ, जेमहा अपेराः जीव-जहन हों भगवान नपायगे।
ईसू सुदाकू चड़ाँकुःआ हँकू अते मी होड़ तलवइर ओहेन ओरतेडखन मूक पुजउरीरीग सेवादार एचेरेय सलावतेरा अरू हाँयराः लुतूरे तपेगबाःगोतेड।
जगलेम दोहोन अरू भगवान एचेरेम अरजीगोड ञवन। हना अते आम तोनोंग इयाःआ अंदजावरे ओरोम परावनेना। जीव बिरुवा सपड़ावतो इदा, मनदो नाःआ देह जंगर कुड़ही इदा।”
हनते पतरस कतातेड, “गुरुजी, जमा होड़कू अड़ाःगोडमेकू दो ईंग ओरोयिंग अड़ाःतेडमेःआ।”
दो ईसू ञेल उलटावतेडखन पतरसे कतावाड, “ने कलउ, ईंग मड़ंग अते तोरेनमे। आम ईंगराः दूरमे रेड लगा ओंगलेता। आम भगवानराः कता इया कोवान, मनदो होड़कूराः कता इयाम ओंगोलतना।”
मिनी आहते जाग बड़रा अरू सती-सरापतो बड़रा हों अबू उडुंगगेतना। ईंग अजी बोपोहकूतिंग, नाःआ इया अहा होयाः।
होड़कू ईंग एचेरे मेरकू बिसवासगेता, हनालगा सुद बिरुवा अँकूराः कसूर बदीरे उदुःवाकूता।
दो हना ञेलवाडखन ईसूरिकिनाः चेलाकिन एहुना अरू एकूब कतातेरा, “ने परबू, अले सेरमो अते सेंगेल एचे लोजोरकेडखन नँकुःआ होड़कू एचे लो एंडागोडकू लगा आम चहाःतना जा?”
हनते हँकू एटाः गाँवरे तोराकू।]