34 दो हनमेला ईसू भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, नँकुःआ होड़कू मेरकू सुदीयतना, नँकू चिलाकू एचेतना। हनालगा नँकूराः कसूरमे बराव एंडागोड।” हँकुःआ सइनाकू चीट-पोटतेडखन हाँयराः सोनहे अँननकू हटिंगयान।
मनदो अपे ईंगपे अयूम, अपेरिकुःआ मुदइ होड़कूपे अलार-दुलार अरू अपेकू संतावता हँकुःआ होड़कू लगापे अरजी।
हनते हाँय उकुड़ोमनेनखने खिररीःआ, “परबू, नँकुःआ होड़कूराः कसूर अँननकू बदीरे अलोम ओंगोल दोहोगे।” नाःआ कतावाडखन हाँय गोएगयाने।
अपे बेलूर बदलारे बेलूर अपे अहापे कुदागे, अरू तूडपेताकू हना बदलारे अलोपे तुडकू, मनदो हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगे लगापे अरजीगोड ञवन। ननन इयाःआ बुताकून एचेय लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ, जेमहा अपेराः जीव-जहन हों भगवान नपायगे।
अपेकू संतावता हँकुःआ होड़कू अहापे सती-सरापकू मनदो भगवान हँकूराः जीव-जहन नपायगेय लगापे अरजीगोड ञवन।
नाःआ चउंदीसरिकुःआ मूक होड़कू तोनोंगीग नाःआ कनहून मेरकू बुझाव अवेगान। हँकू बुझावकुः दो मान मरजइतगे इयायीग परबू कुरूसरे ओरोकू ठोंकाव गोएगकेया।
मड़ंग ईंग ईसू मसी बदीरे ओपता बड़रायिंग कताया अरू बिसवासी होड़कूयिंग संतावकुःआ अरू मरखा होड़िंग दोहोना। हनमेला ईसू एचेरे मेरिंग बिसवासगेःआ अरू अनसिनहारिंग दोहोना। हनालगा ईसू ईंग मुरुके सोगावाडिंगा।
दो अजी बोपोहकूतिंग, ईंग सुदीयतना अपे अनसिनहारते अपेरिकुःआ मूक होड़कू इया ईसू ञेड गोजेय लगापे रायनेना।
अले अँननलेराः तिःईतेले मिहनइतगेता। होड़कू अलेकू कड़ीतान दो, भगवान हँकूराः जीव नपायगे लगाले अरजीता। अलेकू संतावतान दो हनले सहवेता।
दो हनमेला ईसू कतातेरा, “ने सेरमो देस अरू चउंदीसरीग मालिक, ईंगरीग अपांग भगवान, ईंग आमिंग धनियाबादतना। आम नाःआ कताकून, कनहूनदारकू अरू सुदीदारकू अतेम ओकोतेरा अरू लइंकू इया होड़कू एचेरेम उदुःकेरा।
दो ईसू कता कुदातेरा, “भगवान आम हातपात मेरेय ओवाकेःमे दो ईंग एचेरे आमराः कही हातपात ओरो होयाकुःआ। हनालगा आम एचेरे ईंगे जिमाकेरा, हाँयग होड़राः कसूर मुरुक बगरा इदा।”
हनते हँकू हाँय कुरूसरेकू ठोंकावगोतेडीग अरू हाँयराः सोनहेकून गोः लगा चिठीकू चीट-पोटतेरा अरू हँकू हटिंगगोतेडकू।
हाव, ने अपांग भगवान, नाःआ अनमराः नपाय मरंगाः हिछा इया इदाना।
“ने अपांग, आम चाहाःतान दो नाःआ कटसियाराः दूर अतेम बनसावगींग। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, अनमराः हिछा इयाम एचेय।”
हँकुःआ होड़कू अनमरिकुःआ हवे। हनालगा ईंग नुँहू आम ईंग एचेरेम जिमाःकेडकुःआ हँकू लगायिंग अरजीतना। नुँहू चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू लगा मेरिंग अरजीतना।
मनदो पउलूस खिररी घड़ीने कताया, “आम अनम जीव अहम लाय एंडागे। अले जमा होड़कू ननंडा इदानलेःआ।”