70 दो हँकू होंबरेया, “दो आम भगवानरीग बेटा हवे, जा?” दो ईसू कता कुदातेड, “अँननपे कतायता, ईंग हवे।”
दो पिलातूस ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” ईसू हाँय एचेरेय कताया, “आम अनम नाःआ इयाम कतायतना।”
दो पिलातूस होंबोरतिरिया, “एहूदाकूरीग राजा अनम हवे जा?” दो ईसू हाँये कतावाड, “हाव, आम अनम कतायतना।”
दो ईसू एहूदिया छतररीग मरंग हातपात होड़ पिलातूस मड़ंगरेय चड़ाँनेन दो हाँय ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “हाव, हनन इयाम कताकेरा।”
दो ईसू कतातेड, “आम अनम कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, अपे मनुवारीग बेटात, अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतो अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू कताया, “अलेराः हों नियमकून इदा। नाँयग होड़ अनँयग आँयगते भगवानरीग बेटा माःआने कताकिया। हनालगा नाँयग होड़ हना नियमकून इया ञेड गोजेय लगा इदा।”
हनते पिलातूस कतातेड, “दो आम राजा हवे जा?” दो ईसू कतातेड, “आम कतायतना, ईंग राजा हवे। ईंग सतायराः बदीरे कनाता लगा नाःआ चउंदीसरे जनमावनेनखनिंग वेगकिया। सतायरेय बिसवासगेता हाँयग होड़ ईंगराः कताय मनाःता।”
अरू अपांग भगवान आँयगराः बुता बुता लगा ईंगे सुनावकिडिंगखन नाःआ चउंदीसरेय वारकिरिंगा। दो ईंग बदीरे अपे चेले माःआनपे कतायता? ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआनिंग कतायतान दो अपे चिला लगापे कतायता, आम भगवानमे ओपताता, माःआन?
ईंगरीग अपांग अरू ईंग मिनी हवे।”
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
अरू हनायिंग ञेलतेरा अरू हाँय बदीरेयिंग कताबाःगेतना, हाँय भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”
भूतकू मुरुक बगरा होड़कू अतेकू उडुंगयान अरू खिररी घड़ीनकू कताया, आम भगवानरीग बेटा हवे, माःआन। हँकुःआ भूतकू सुसुदीःआ ईसू, मसी हवे, माःआन। हनालगा हाँय हँकूय डंटावतेरा अरू मेरेय बड़रा ओवागाडकू।
दो ईसू कतातेड, “ईंग हवे अरू अपे मनुवारीग बेटात अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतोय अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
नाँय भगवान एचेरेय भरसाःतना। हाँय कतातेरा, ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआन। दो भगवान चहाःतना दो नुँहू नाँये बनसाव।”
हनते कलउ वेगनेनखन हाँय एचेरेय कतातेड, “आम भगवानरीग बेटा हवे दो, नाःआ दिरिकून रुटी बड़ाँः लगाम हुकुमगोड।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू नाँय सुदा राजू इदानिंगा।”
ईसू एचे साबगे लगा दोहोना हाँयग जूदा कतातेरा, “ने रबबी, इनिंग हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “आम अनम कताकेरा।”
हनते हँकू कताया, “नाँयराः कता नुँहू अँननबू अबू अयूमकेरा। दो अबूके तोनोंगीग हिदइतदारराः जरूरी कोवानेःआ।”