61 परबू ईसू उलटावनेनखन पतरस अगीय ञेलतेरा। दो ईसू मड़ंगरेय कतातेरा हना बड़रा हाँय उहियार अगूतेरा, तिसिंग कुकुड़ा अरीन कुकूड़चुःते मड़ंग आम पेय तुरहाम आड-बेकारवायिंगता, माःआन।
दो ईसू कताया, “पतरस, ईंग आम एचेरेयिंग कतायतना। तिसिंग कुकुड़ा अरीन कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता, ईंग नाँय मेरिंग सुदीयतना, माःआन।”
हनालगा अपे उहियारगुःपे करतेपे कसड़किया, अरू जीव कुदाकेडखन मनाड़ंग इयाःआ बुताकूनपे बुता। अपे जीव मेरपे कुदाय दो ईंग अपे एचेरे सेनेकियानखन अपेराः ढिबरी अपे अतेयिंग चलाः एंडागोडता।
अपेराः जनम एहूदा जइतरे मेर होयागान अते, अपे बेगर एहूदाकू हवे। नाःआ कता अपे अहापे लिड़िंगे। होड़कूराः तिःईते खतनात होड़कू, अपे बेगर खतनात होड़कू हवे, माःआनकू कतावातेडपेःआ।
भगवान अनँयग खउना तिःई गतर हाँय एचे दुड़ुःकिरिगखन राजा अरू सडावदारे तुलाकिरिया, अरूय मान मरजइतकिरिया। नाःआ अते इसराएल होड़कू अँकूराः कसूर अते जीवकू कुदाता अरू हँकूराः कसूर भगवान बराव एंडागोडता।
दो ईसू कतातेड, “ईंग लगा आमराः जीवमे एनेमेगोडता जा? ईंगमे अयूम! कुकुड़ा अरीन कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
परबू ईसू मारता एचेरेय कताया, “ने मारता, आम मुरुकमे ओंगोलेता अरूम हदराःता।
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
हाँयग अइमी ईसूय टोँवावतेड ओहेन ईसू सुदीबाःगोतेड, ईंग अते जंगर उडुंगकिया, माःआन। दो हाँय उलटावनेनखन जमा होड़कू एचेरेय होंबोरतेरा, “ईंगराः सोनहे इये टोँवावकेरा?”
हनन मेला पतरस ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा हनाय उहियार अगूतेरा, कुकुड़ा कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहाम आड-बेकारवायिंगता, माःआन। अरू हाँय बहरी उडुंगनेनखन गोंघाड़ोमे इयामा।
दो ईसू पतरसे कतावाड, “ईंग कताम अयूम, तिनिसिंग रइत कुकुड़ा कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
दो एहुना अनँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते बार होड़ ईसू एचेरे नाःआ होंबोर लगाय वारतेडकिना, वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा, अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा, माःआन।
दो पतरस कताया, “ने दादा, आम चिलाम कतातना हना ईंग मेरिंग सुसुदीतना।” नाःआ इया पतरस कनकता मेला कुकुड़ा कुकूड़चुःनेना।
हनते पतरस बहरीय उडुंगनेनखन गोंघाड़ोमे इयामा।