51 हना ञेलवाडखन ईसू कताया, “इकाहायमे। अलोम ञेडेय।” अरू ईसू सेवकिया होड़राः लुतूर टोँवावकेडखने नपायगोतेड।
अदोम होड़कू कतायता, पउलूस दुरहियाते चिठीय ओजाःतान मेला मुरुके डीड़गार जुवाःता मनदो अबू मड़ंगरे पोंकाहा इदानिया, माःआन। दो ईंग इनिंग पउलूस मसी इया सुधा अरू हुडिंग ओंगलुः घड़ीन अपे एचेरेयिंग गोड़न-पइयनतना।
दो अपे बेलूर नेवन इया अपेराः जीव अहापे सलाव ओवा, मनदो नपाय एचेकेडखन हना बेलूर नेवनकूनतेपे जीताव जुवाः।
ईंग हँकू सुदा चउंदीसरेयिंग दोहोन मेला आमराः ञावराः जंगरते हँकूयिंग बनसाव हड़ाःकुःआ। लायगुः लगा भगवान दोहोतिरिया हनाँयग चेला एकला भगवानराः कागदरे ओजाःतो इयाय लायगुःता।
कनाता कतारे मी होड़ चेला तलवइरते मूक पुजउरीरीग सेवकिया होड़राः खउना लुतूरे तपेगबाःगोतेड।
हनते आँयग साब लगाकू वेगनेना हँकुःआ मरंग पुजउरीकू अरू भगवान ओड़ाःरिकुःआ होड़कूराः अगुरा हातपात होड़कू अरू मूक होड़कू एचेरे ईसू कतातेरा, “अपे चिला लगा ईंग साब लगा तलवइरकून अरू हापकून साबकेडखनपे वेगकिया? अपे ईंग इनिग होड़ ओंगोलकिरिंगखन साबगींग लगापे वेगकिया जा?
मनदो पउलूस खिररी घड़ीने कताया, “आम अनम जीव अहम लाय एंडागे। अले जमा होड़कू ननंडा इदानलेःआ।”