29 अरूय कताया, “परबू, ईंग आमरीग सेवकिया हवे अरू आमराः जबान इयाम एचेयकेरा, दो नुँहू ईंग सलसतमे गोएग ओवायिंग।
हनते ईंग सेरमो देस अते मीटोंग अरोयिंग अयूमतेरा, “नाःआम ओजाः। नुँहू वरीते परबू एचेरे बिसवासकेडखनकू गुजुःता, हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगेता।” हनते भगवानराः बिरुवा कता कुदातेरा, “हाव, हँकू अँननकूराः बुता इया इमानकू पवाःता, अरू अँननकू मुरुककू मिहनइतकेरा अतेकू लोड़ोनता।”
ईंग जीव दो बार बंटायना। मी जीव कतायतना, गोएगकियानखन ईसू मसी सुदा दोहोन लगायिंग तरसाःतना। ननानाः ईंग लगा मुरुक ननपाय होयाकुःआ।
भगवानराः सुद बिरुवा मड़ंगरे सिमोन एचेरे कतातेरा, भगवान वारेयता हाँयग मसी अरीनमे ञेलेय हना वरी आम ओरोम गोएगनेना, माःआन।
सिमोन ईसूय ञेलतेड अरू हाँय सेपेंगतिरिगखन भगवाने जागतेरा,
हँकू खिररी घड़ीनकू कताया, “ने अगम मरंगीग परबू, आम सुद अरू सताय इदानमेःआ। अलेकू ञेड एंडाकेरा चउंदीसरिकुःआ हँकुःआ होड़कू, फड़ियावकेडखन अलेराः बलंगीराः बदला कुदाय लगा चिला लगाम कुबेरगेतना?”