34 दो हँकिन कताया, “परबूके नाँयग गदहा होनराः जरूरइत इदा।”
नाःआ कता मड़ंगरे ईसूरिकुःआ चेलाकू मेरकू बुझावगान। मनदो ईसू जियाव रेमनेनखन सेरमो देस तोराय हना तयोमरे हँकू हाँय बदीरे नाःआ कता भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा अरू होड़कू हाँय लगा नाःआकूनकू एचेतेरा माःआनकू उहियार अगूतेरा।
अरू भगवानराः कागदराः कता, लबरा ओरो होयानेना। भगवानराः सरवनकू मनेवातेरा हँकुःआ होड़कू भगवानकू माःआने कतावातेडकुःआ,
अपे सुसुदीतना अबूरीग परबू ईसू मसी मयावाडबुःआ। हाँय सेरमो देसरे गिरहते दोहोन हों हाँय अपे लगाय गरीबयान, जेमहा हाँय गरीबगुः अते अपे भगवान बदीरेपे गिरहत जुवाः।
हँकिन गदहा होनकिन लडाःआ दो, हाँयग गदहा होनरीग मुवार होंबोरतेरा, “नाँयग गदहा होन चिला लगाबा लड़ागेयतना?”
हनते हँकिन गदहा होन ईसू एचेरेकिन गोः सोदोरतिरिया अरू सोनहे गदहा होन चोटरे लतकातेडखनकू एचे दुड़ुःतिरिया।