41 दो पतरस होंबोरतेड, “ने परबू, नाःआ अउल-तउल कहड़ी आम अले एकला लगाम कतायतना जा, जमा होड़कू लगा?”
ईंग अपे एचेरेयिंग कतायता हना कता जमाकू एचेरेयिंग कतायतना, जगलेपे दोहोन।”
चउंदीस टुटीगगुःराः बेला निचकाःतना। हनालगा अपे ओंगोल बुझाः घड़ीन सवासितीपे दोहोन, जेमहा अपे भगवान एचेरेपे अरजी अवेय।
अपेरीग मुदइ कलउ, नरराःता हाँयग कूल इया तोनोंगीग ऊड जोम लगाय लबड हड़ाःता। हनालगा अपेराः जीव ओंगोल समझाव घड़ीनपे दोहोगे अरू सवासितीपे दोहोन।
दो ईसू अरजीवाडखने वेजेडा अरू अपीगतोय ञेलतेडकुःआ अरू पतरस एचेरेय कतातेरा, “ने सिमोन, आम गुनमिन हों मेरेम बेरेड अवेनता जा?
सेवकिया होड़ मालिकराः ओंगोले सुसुदीःआ अरू सपड़ावतो मेरेय दोहोना अरू आँयगरीग मालिकराः हिछा इया मेरेय सलाःआ, हाँय मुरुक डंडे पवाःता।
मनदो सेवकिया होड़ मालिकराः ओंगोल बेगर सुदीते बेलूर बुताय बुताता, दो हाँय मड़ंगीग अते हुडिंग डंडे पवाःता। बगराय एमेकेरा, हाँय अते बगराय असेगेता अरू बगराय जिमेवारिया हाँय अते बनागरा आभाय गोःता।”