1 मी दिन ईसू मी ततेररेय अरजीःआ। हाँय अरजी उरियावनेन दो आँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते मी होड़ हाँय एचेरेय कतातेरा, “ने परबू, एहुना आँयग चेलाकू अरजीगे लगाय चेडतेडकुःआ, हान उड़ी अले हों अरजीगे लगाम चेडले।”
मनदो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपेराः मुरुक सुद बिसवास बड़ियाड़ इदीनपे अरू सुद बिरुवा अगुवाइवापेता हना इयापे अरजी।
तोनोंग दिन तयोमरे ईसू पहाड़ अगी अरजी लगाय सेनेडा अरू हाँय अंगुः वरी भगवान एचेरेय अरजीःआ।
मी दिन ईसू अनँयग आँयगतेय अरजीःआ। हना तयोमरे हाँय आँयग चेलाकू एचेरेय होंबरेःआ, “होड़कू ईंग बदीरे चेले माःआनकू कतायता?”
ईसू चउंदीसरेय दोनोहोन मेला हाँय मुरुक सटी खिररी घड़ीन अरू मेड दाः जोरो जोरो हाँय गुजुः अते बनसाव अवेयता, हाँयग भगवान एचेरे असे घड़ीने अरजीःआ। अरू हाँय अकूस मनाः घड़ीने अरजीःआ अते भगवान अनायूमबाःकातेरा।
आठ दिन तयोमरे ईसू, पतरस, एहुना अरू एकूब पहाड़ चोटरे अनँयग सुदा अरजीगे लगाय गोःयाडकू।
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
दो एहुना अनँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते बार होड़ ईसू एचेरे नाःआ होंबोर लगाय वारतेडकिना, वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा, अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा, माःआन।
मनदो मिनीटोंग कता मइद इदा अरू हनानाः मनइद कता मरियम लुंबाड़केरा। हना हाँय अते तोनोंगीग ओरोकू लुड़ीतेरा।”
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अरजी मेलापे कताय, ने अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय। आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे।