53 दो आम अबूरीग खुटिपहार होड़ इबराहीम अते हों मरंग इदानमेःआ जा? हाँय गोएगयना अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू होंकू गोएगयना। दो आम इये माःआनमे ओंगलुःता?”
दो आम अबूरीग खुटिपरिया होड़ एकूब अते हों मरंग इदानमेःआ जा? हाँय अरू आँयगरिकुःआ बेटाकू अरू असूलतो जानरकू हों नाःआ इंदोरा अतेकू ञूतेरा अरू अले लगा नाःआ इंदोराय जिमाकेरा।”
इबराहीम, इसहाक अरू एकूब हँकूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू हवे अरू जमाकूरीग भगवान ईसू मसी होड़राः सुरइत मुरइतरे, हँकूरीग नइड़-बाँस होड़तेय जनमावनेना। सगर सइट होड़कू हाँयकू जागगोड ञवन। आमीन!
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू कताया, “अलेराः हों नियमकून इदा। नाँयग होड़ अनँयग आँयगते भगवानरीग बेटा माःआने कताकिया। हनालगा नाँयग होड़ हना नियमकून इया ञेड गोजेय लगा इदा।”
दो होड़कू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “अले भगवानराः कागद अतेले अयूमकेरा, मसी सगर सइट वरीय दोहोनता। दो मसी अरू मनुवारीग बेटात मिनी इदान होले, आम करा उड़ीम कतायतना, मनुवारीग बेटात ओत अतेकू रेनेमेयता, माःआन? दो मनुवारीग बेटात इये हवे?”
एहूदाकू कतातेरा, “नपाय बुताम एचेतेरा हना अते अले आम दिरिते ञेड एंडामे लगा मेरले ओंगलेतना। आम मी होड़ होनोड़ एकला हवे अरू ईंग भगवान हवे, माःआनमे कताकेडखन भगवान बदीरे ओपता बड़राम कतायतना। हनालगा अले आम दिरितेले तेके गोएग एंडामेता।”
हनते ईसू कतातेड, “अयुमेपे! इबराहीम जनमावगुः अते मनाड़ंग वरीते ईंग इदानिंगा।”
ईसू लोड़ोनराः दिन मेरेय मनावगाड अरू हाँय भगवान ईंग अपांग माःआन कता घड़ीन ईंग भगवान इया इदानिंगा, माःआने कतानता। हना ओजाहते एहूदाकू ईसू ञेड गोजेय लगा अरू मुरुककू कुरनिसतेरा।
अपे ईंगपे अयूम! नंडा भगवानराः ओड़ाः अते मरंग होड़ इदानिया।
अपे अहापे ओंगोलगे, इबराहीम अलेरीग खुटिपहार होड़ हवे, अरू हनाते अले बनसाव जुवाःता, माःआन। अपे ईंगपे अयूम, नाःआ दिरिकूनते हों इबराहीम लगा लइंकू भगवान जनमाव अवेकूताय।