49 दो ईसू कता कुदातेड, “ईंग एचेरे भूत कोवाया। मनदो ईंग इनिंग अपांग भगवाननिंग मान मरजइतता अरू अपे ईंग मेरपे मान मरजइतगींगतना।
हँकुःआ होड़कू हाँयकू बेग-हतावातिरिया दो, हाँय हनन इया बदला मेरेय कुदागाड। अरू कटसियाय सहावा, दो तोनोंगीग मेरेय हुड़कावगाड। मनदो हाँय नपायतेय फड़ियावगेता हाँयग भगवान एचेरेय भरसातेरा।
ईंगमे जिमावातेरा हना बुता चनाबाबाःगोतेडिंग अरू नाःआते आमिंग एचे मान मरजइतकेरा।
बेटातते अपातराः मान मरजइत होयाः लगा अपे कहिसाः ईंगराः ञावतेपे असेय दो हनानाः ईंग एचेयता।
नाःआ सरवन अयूमतेडखन ईसू कतातेरा, “नाःआ बेमारीते हाँय ओरोय गोएगनेना। नान दो भगवानराः मान मरजइत लगा होयाकिया। नाःआते भगवारीग बेटातराः मान मरजइत होयाःता।”
ईंगे वारकेरा, हाँय ईंग सुदा इदानिया। हाँय मंजूरवाता हना बुता सगर सइटिंग बुतागोड ञवनता। हनालगा हाँय ईंग, एकला मेरेय अड़ाःगींगता।”
ने अपांग, अनम एचे मान मरजइतगुः।” हनते सेरमो अगीते भगवानराः अरो अयूमनेना, “ईंग इनिंग मान मरजइतकिया, हनते अरूयिंग मान मरजइतगुःता।”
दो होड़कू कतातेरा, “आम एचेरे भूत इदा। अले तोनोंगीग आम ञेड एंडा लगा मेरले चहाःतना।”
अरू हँकू हना ततेर अते सेन मेला बहालनेनखनकू कता होड़ेंगा, ईसू लगा कटसिया ससहाव लगा भगवान अबूय सुनावकेरा, माःआन।
अपे सुसुदीतना तोनोंगीग मरद अइमी इया अनँयग ऊबे हरातान दो हाँय लगा गियुः इया इदा अरू नपाय मेरेय ञिलुःता।
मुरदाबू तीलतान मेला हना बेसुरइत अरू अबड़ दोहोनता, मनदो भगवान हना देहे जियाव रेमतान मेला हना नँवा देह सुघर अरू मुरुक जंगरते दोहोनता।