20 दो होड़कू कतातेरा, “आम एचेरे भूत इदा। अले तोनोंगीग आम ञेड एंडा लगा मेरले चहाःतना।”
हँकू अते मुरुक बगरा होड़कू कताया, “नाँय एचेरे भूत इदा अरू नाँय बउड़ाहा इदानिया। नाँयराः कता चिला लगाबू अयुमे?”
दो एहूदाकू नाःआ अयूमतेडखन ईसू एचेरेकू कताया, “आम समरिया होड़ हवे अरू आम एचेरे भूत इदा माःआनले कतायता दो हना कता सताय ना लवे जा?”
हनते एहूदाकू कतातेरा, “नुँहू अले सुदीबाःगोतेरा, आम एचेरे भूत इदा। अबूरीग खुटिपरिया होड़ इबराहीम गोएगयना अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू होंकू गोएगयना। मनदो आम कतायता, तोनोंगीग होड़ ईंगराः कता इयाय सलाः दो, हाँय कहियो ओरोय गोएगनेना, माःआन।
हँकू कतातेरा, नाँय एचेरे भूत इदा, माःआन। हनालगा ईसू नाःआ इया सुद बिरुवाराः ओपता बदीरे सेतावकेडखने कताकेरा।
हनमेला पिसतूस पउलूसराः बड़रा सेरमो अलंगतेय तेलातेडखन मुरुक सटीतेय कतावाया, “ने पउलूस, आम बउड़ाहा इदानमेःआ। आम मुरुकमे चेडकियानते बउड़ाहायनाम।”
मनदो फरीसी होड़कू नाःआ कता अयूमतेडखनकू कतातेड, “भूतकूरीग राजा दरहाते नाँय भूतकूय एचे उडुंगतना।”
मनदो चेला चेडदारतेन सुदा अरू तोनोंगीग सेवकिया आँयगरीग मालिक सुदा बरोबइरगुः दो हाँय संतोकगे लगा इदा। हँकुःआ होड़कू, ओड़ाः मालिकतुकू दरहा माःआनकू कतावायता दो, ओड़ाःरिकुःआ एटाः होड़कू चिला लगा मेरकू ओपताकेःआ?
मनदो फरीसी होड़कू कतातेड, “हाँय भूतकूरीग राजाराः जंगरते, भूतकूय उडुंगकूता।”
दो ईसू कता कुदातेड, “ईंग एचेरे भूत कोवाया। मनदो ईंग इनिंग अपांग भगवाननिंग मान मरजइतता अरू अपे ईंग मेरपे मान मरजइतगींगतना।