18 अनँयग ओंगोलतेय कतायता हाँयग होड़ अनँयग मान मरजइतगुः लगाय चहाःता। मनदो तोनोंगीग हाँये वारकेरा हनाँय मान मरजइतगे लगाय चहाःता दो, हाँय सताय होड़ हवे अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः गारबार मेर दोहोनता।
“ईंग होड़कूराः मान मरजइत मेरिंग चहाःता।
अले ईसू मसीरिकुःआ मूक चेलाकू इदानलेःआ अते अपे बोझान लगाले एमे अवेकेःआ। मनदो अपे सहे एटाः होड़कू अलेकू भल-भलायवा लगा मेरले चाहावगान।
ने अपांग, अनम एचे मान मरजइतगुः।” हनते सेरमो अगीते भगवानराः अरो अयूमनेना, “ईंग इनिंग मान मरजइतकिया, हनते अरूयिंग मान मरजइतगुःता।”
परसारताकुःआ होड़कू भनगवानराः सरवन पपरसार लगा इदा। एटाः होड़कूकू सेवाता हँकुःआ होड़कू, भगवानराः जंगरते सेवाकू लगा इदा, जेमहा नाःआ जमाकून अते ईसू मसीते भगवानराः मान मरजइत होयाः। हनाँय मान मरजइतगे इयायीग अरू सगर सइट वरी अगम जंगरदार इदानिया। आमीन!
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।
नाःआ सरवन अयूमतेडखन ईसू कतातेरा, “नाःआ बेमारीते हाँय ओरोय गोएगनेना। नान दो भगवानराः मान मरजइत लगा होयाकिया। नाःआते भगवारीग बेटातराः मान मरजइत होयाःता।”
दो ईसू कतातेड, “ईंग इनिंगते मान मरजइतगुः दो हना कहिसाः ना लवे। ईंग अपांग ईंगे मान मरजइतता अरू हनाँय अपे कतावायता, अलेरीग भगवान, माःआन।
नाःआ इया हँकू भगवानराः मान मरजइत अते होड़कूराः मान मरजइतकू मनेवातेरा।
अपे सुदीयतना ईसू मसी बेगर गारबारीग इदानिया। दो अपे सुनुदीबाःका, सतायरेकू सलाःता हँकुःआ होड़कू भगवानरिकुःआ लइंकू हवे।