41 “ईंग होड़कूराः मान मरजइत मेरिंग चहाःता।
अनँयग ओंगोलतेय कतायता हाँयग होड़ अनँयग मान मरजइतगुः लगाय चहाःता। मनदो तोनोंगीग हाँये वारकेरा हनाँय मान मरजइतगे लगाय चहाःता दो, हाँय सताय होड़ हवे अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः गारबार मेर दोहोनता।
अले ईसू मसीरिकुःआ मूक चेलाकू इदानलेःआ अते अपे बोझान लगाले एमे अवेकेःआ। मनदो अपे सहे एटाः होड़कू अलेकू भल-भलायवा लगा मेरले चाहावगान।
ईंग इनिंग एचे मान मरजइतगुः लगा मेरिंग चहाःता। मनदो ईंगराः मान मरजइते चहाःता मी होड़ इदानिया, अरू हनाँय सताय फड़ियावदार हवे।
होड़कू ईंग बदीरे हिदइतकू उदुः लगा मेरिंग चहाःता। मनदो अपे सडावगुः लगा नाःआ कतायिंग कता उदुःकेरा।
दो ईसू कतातेड, “ईंग इनिंगते मान मरजइतगुः दो हना कहिसाः ना लवे। ईंग अपांग ईंगे मान मरजइतता अरू हनाँय अपे कतावायता, अलेरीग भगवान, माःआन।
ईसू सुदीगोतेड, होड़कू ईंग रेनहाकेडखन अँकूरीग राजा बड़ाँवगींग लगाकू ओंगलेतना, माःआन। हनालगा हाँय कगरावनेनखन पहाड़ होर एनेकला तोराय।
अपे अँननपे अपे जाग होड़ेंगता अरू मिनीटोंग इदानिया हाँयग भगवान अगीते मान मरजइत पवाः लगा अपे मेरपे चहाःतना। दो अपे करा उड़ी ईंगपे बिसवास अवे?”
ईसू मसी, अपांग भगवान अगीते मान-मरजइते पवावनेना हनमेला, विड़चेड़तो मरसल सुदा भगवानराः अरो सेरमो होरतेले अयूमतेरा, नाँय ईंग ननायगुःतना ईंगरीग दुलार बेटा हवे, माःआन।
अपे नपाय बुता बुताकेडखन कटसियापे सहाव लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ। ईसू मसी अपे लगा कटसियाय सहावतेरा अरू हाँय अपे लगा मीटोंग चिनहा इया इदानिया, जेमहा अपे हों हाँय इयापे सहाव अवेय।
हनारे हों अपे ओरो टुटीगनेना हना जीव पवाः लगा ईंग एचेरे वेग लगा मेरपे चहाःता।”
मनदो ईंग सुदीयतना, अपे एचेरे भगवानराः दुलार कोवानेःआ, माःआन।
नाःआ इया हँकू भगवानराः मान मरजइत अते होड़कूराः मान मरजइतकू मनेवातेरा।