18 ईसू लोड़ोनराः दिन मेरेय मनावगाड अरू हाँय भगवान ईंग अपांग माःआन कता घड़ीन ईंग भगवान इया इदानिंगा, माःआने कतानता। हना ओजाहते एहूदाकू ईसू ञेड गोजेय लगा अरू मुरुककू कुरनिसतेरा।
एहूदाकू कतातेरा, “नपाय बुताम एचेतेरा हना अते अले आम दिरिते ञेड एंडामे लगा मेरले ओंगलेतना। आम मी होड़ होनोड़ एकला हवे अरू ईंग भगवान हवे, माःआनमे कताकेडखन भगवान बदीरे ओपता बड़राम कतायतना। हनालगा अले आम दिरितेले तेके गोएग एंडामेता।”
ईंगरीग अपांग अरू ईंग मिनी हवे।”
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू कताया, “अलेराः हों नियमकून इदा। नाँयग होड़ अनँयग आँयगते भगवानरीग बेटा माःआने कताकिया। हनालगा नाँयग होड़ हना नियमकून इया ञेड गोजेय लगा इदा।”
हनते ईसू कतातेड, “अयुमेपे! इबराहीम जनमावगुः अते मनाड़ंग वरीते ईंग इदानिंगा।”
दो ईसू कतातेड, “अपे तोनोंगीग ईंगपे अलार-दुलार दो, हाँय ईंगराः सरवने मनेवाता। ईंग अपांग हाँये अलार-दुलारता अरू अलिंग हाँय एचेरे सेनेकियनखन हाँय सुदालिंग दोहोनता।
नाःआते होड़कू अपातकू मान मरजइतता हनन इया बेटात होंकू मान मरजइतता। अरू बेटात मेरेय मान मरजइतगेयता हाँयग होड़, बेटाते वारकेरा हाँयग अपात हों मेरेय मान मरजइतगेयता।”
हाँय जमालेःआते भनगवाने दोहोना, हनते हों हाँय भगवान बरोबइर दोहोन लगा, मेरेय ओंगोल दोहोगाड।
हंडा सती-सरापतो तोनोंगाः ओरो दोहोनेना। मनदो भगवानराः अरू भेड़ा होनराः गदी हना सहररे दोहोनता, अरू हाँयरिकुःआ सेवकियाकू हाँयकू सेवाता।
हनते सेरमो देसरीग बराहील मीटोंग नईए उदुःवातेरिंगा। हना नईरे जीव एमेता हना दाः दोहोना। हना दाः मुरुक सफा अरू सिसा इया दोहोना। हना नई भगवानराः अरू भेड़ा होनराः गदी अते तुःआ,
दो ईसू कतातेड, “ईंग इनिंगते मान मरजइतगुः दो हना कहिसाः ना लवे। ईंग अपांग ईंगे मान मरजइतता अरू हनाँय अपे कतावायता, अलेरीग भगवान, माःआन।
मोसेस अपे लगा भगवानराः नियमे एनेमेकेरा। मनदो अपे अते तोनोंगीग हना नियम इया मेरपे सलाःतना। दो अपे चिला लगा ईंग जाः घड़ीन ञेड एंडायिंग लगापे ओंगलेतना?”
हना तयोमरे ईसू गलील छतरराः एटाः गाँव सहरकूनरेय दँड़ा सेना। एहूदा होड़कूरिकुःआ मूक होड़कू ईसू ञेड एंडा लगाकू ओंगलेःआ। हनालगा हाँय एहूदिया छतर सेन लगा मेरेय चहाःआ।
ईसू नाःआ जमाकून लोड़ोनराः दिनरेय एचेतेरा। हनालगा एहूदाकू हाँय संताव लगाकू बुँहड़ीतेरा।
हनते ईसू कतातेड, “ने पिलिपूस, ईंग मुरुक दिन वरी अपे सुदा इदानिंगा अरू नुँहू वरी आम ईंग मेरेम सुदींगतना जा? ईंगे ञेलकेरा हाँयग होड़ ईंग अपांग होंय ञेलकेरा। दो आम करा इयाम कतायतना, अपाममे उदुःवाले, माःआन।
अरू अपे भगवानराः कागदरे मेरपे बछावगना जा, भगवानराः ओड़ाःरिकुःआ पुजउरीकू लोड़ोनराः दिनकू टड़ावतेरा। मनदो हँकू बेगर गारबारतेकू दोहोना, माःआन?
एरुसलेमरिकुःआ एहूदाकू बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना एचेरे भगवानराः ओड़ाःरिकुःआ पुजउरी होड़कू अरू लेवी होड़कूकू वारगोतेडकू अरूकू एचे होंबरतिडिया, आम इये हवे, माःआन।
हनते हाँयग होड़ सेनेवाडखन एहूदाकू एचेरेय कता उदुःगोतेड, ईसू ईंगे नपायकेरा, माःआन।
हनते ईसू कतातेड, “नुँहू वरी ईंग अपांग बुतागोड ञवनताय। हनालगा ईंग हों हाँय इयायिंग बुतागोड ञवनतना।”