7 दो ईसू मुरुके दुलारगेया हाँयग चेला, पतरस एचेरेय कतातेरा, “नाँय दो परबू हवे, माःआन।” हनमेला डेंड़लेय दोहोना हाँयग सिमोन पतरस नाःआ कताय अयूमतेरा दो, आँयगराः सेरमोराः सोनहे तुसिंगतेडखन दाःरेय डेगा बोलोयान।
ईसू एटाः चेलाकू अते बगराय दुलारगेया हाँयग चेला ईसूराः कुड़ोम अगी तेंदारनेनखने दुड़ुःकुःआ।
दो हाँय बतकाव सेनेडखन सिमोन पतरस अरू ईसू मुरुके दुलारगेया हाँयग चेला, हँकिन एचेरेय कता उदुःतेरा, “ने वगीयाकिन, तोनोंगीग परबू ईसूराः मुरदा हना लात अते उडुंगकेडखने गोःयडा अरू अले मेरले सुसुदीतना, हना करेय मंडावगोतेडा।”
ईसू आँयग एंगात अरू आँयग दुलारगेया हाँयग चेला सुदा चड़ाँत ञेलतेडकिनखन एंगात एचेरेय कतातेरा, “ने अया, ञेलेयमे, ननाँय हवे आमरीग बेटा।”
जे हों सकालाःले एचेयता हना अले मसीराः दुलारतेले एनेचेयता अरूले सुदीबाःगोडता, मसी जमाकू लगाय गोएगनेना, माःआन। हनालगा अबू जमाकू हाँय सुदाबू गोएगयना।
नाःआ कताकून बदीरे हिदइते उदुःकेरा अरू नाःआ कताकूने ओजाःकेरा हाँयग चेला ननाँय हवे। अबू सुदीयतना हाँय ओजाःकेरा हना जमाकून सताय हवे।
हनते पतरस उलटावनेनखने ञेला दो ईसू मुरुके दुलारगेया, हाँयग चेला आँयगराः तयोम तयोम वेगतोय ञेलतिरिया। (हनाँयग चेला मड़ंगरे बियाड़ी जोम मेला ईसूराः कुड़ोम अगी तेंदारनेनखने होंबरेःआ, ने परबू, इये आमे एचे साबमेता, माःआन।)
अपे नपायतेपे सुदीतना, जमाकूरीग परबू इदानिया हाँयग ईसू मसीते भगवान ननानाः सलसतराः नपाय सरवन एचे परसार उदुःतेडखन इसराएल होड़कू एचेरे हना सरवने वारगोतेडा।
दो जमा इसराएल होड़कू अपे नाःआ कता सुनुदीबाःकापे, अपे कुरूसरेपे एचे ठोंकाव गोएगतिरिया हनाँयग ईसू, भगवान मसी अरू परबूय बड़ाँवगोतेडिया।”
ईंग बड़राम अयूम, नाँयग अइमी मुरुके कसूरतेरा। मनदो नाँयराः जमा कसूरिंग बराव एंडागोतेडा। हनालगा नाँय ईंग मुरुके दुलारगिंगतना। मनदो हुडिंग कसूर बराव एंडात होड़ हुनुडिंगे दुलारगींगता।”
तिसिंग दाऊदराः सहर बेतलहेमरे, अपे लगा मी होड़ सडावदार जनमावकिया। अरू हनाँय हवे, परबू मसी।
तोनोंगीग अबा एचेरेय होंबरे, नाँयग गदहा चिला लगाबा लड़ा गोःयायतना, माःआन। दो कतायबा परबूके नाँयग गदहाराः जरूरइत इदा, माःआन। अरू हाँय ओहेन नंडाय वारगोडेयता।”
ने अजी बोपोहकूतिंग, अबू मान मरजइत पवाःयीग परबू ईसू मसी एचेरे बिसवासगेतना दो, अबू करा उड़ी पाचपटी सुदाबू दोहो अवेन?
भगवान मड़ंगीग मनुवा आदम हासतेय तुलातिडिया, मनदो एटाःयीग मनुवा, ईसू सेरमो देसरीग भगवान अगीतेय वेगनेना।
दो तोमा कतातेड, “ने ईंगरीग परबू अरू भगवान।”
नाःआ इया कतातेडखन हाँय आँयगराः तिःई अरू पंजर हँकूय उदुःवातेरा। दो हँकू ईसू सिनहातेडखन मुरुककू अहाल-बहालयान।
अपेराः मयांग बड़ियाड़पे कास दोहोका अरू अपेराः ढिबरी सलगावगोड ञवन।
हना डोंगा समुंदर धरीराः लेसान अंदांजरे मी सव गाजरे दोहोना अरू एटाः चेलाकू डोंगारे हकूकू ओर ओरकू अगूतेडकुःआ।