23 ईसू एटाः चेलाकू अते बगराय दुलारगेया हाँयग चेला ईसूराः कुड़ोम अगी तेंदारनेनखने दुड़ुःकुःआ।
ईसू आँयग एंगात अरू आँयग दुलारगेया हाँयग चेला सुदा चड़ाँत ञेलतेडकिनखन एंगात एचेरेय कतातेरा, “ने अया, ञेलेयमे, ननाँय हवे आमरीग बेटा।”
हनते पतरस उलटावनेनखने ञेला दो ईसू मुरुके दुलारगेया, हाँयग चेला आँयगराः तयोम तयोम वेगतोय ञेलतिरिया। (हनाँयग चेला मड़ंगरे बियाड़ी जोम मेला ईसूराः कुड़ोम अगी तेंदारनेनखने होंबरेःआ, ने परबू, इये आमे एचे साबमेता, माःआन।)
दो ईसू मुरुके दुलारगेया हाँयग चेला, पतरस एचेरेय कतातेरा, “नाँय दो परबू हवे, माःआन।” हनमेला डेंड़लेय दोहोना हाँयग सिमोन पतरस नाःआ कताय अयूमतेरा दो, आँयगराः सेरमोराः सोनहे तुसिंगतेडखन दाःरेय डेगा बोलोयान।
दो हाँय बतकाव सेनेडखन सिमोन पतरस अरू ईसू मुरुके दुलारगेया हाँयग चेला, हँकिन एचेरेय कता उदुःतेरा, “ने वगीयाकिन, तोनोंगीग परबू ईसूराः मुरदा हना लात अते उडुंगकेडखने गोःयडा अरू अले मेरले सुसुदीतना, हना करेय मंडावगोतेडा।”
हनते एहूदाकू कताया, “ञेलेयपे, नाँय हाँय तुमिने दुलारगेया।”
ईसू मारता, मरियम अरू हँकिनरीग वगात लाजरे अलार-दुलारकुःआ।
दो हाँयग लाजररिकिनाः मेमेसकिनतेन ईसू एचेरेकिन सरवनतेरा, “ने परबू, आम दुलारगेयता हाँय, बेमारीरे इदानिया।”
नाःआ कताकून बदीरे हिदइते उदुःकेरा अरू नाःआ कताकूने ओजाःकेरा हाँयग चेला ननाँय हवे। अबू सुदीयतना हाँय ओजाःकेरा हना जमाकून सताय हवे।
दो हाँय हनन इया ईसूराः कुड़ोम अगी तेंदारकियानखने होंबरेया, “ने परबू, हाँय इये हवे?”
तोनोंगीग होड़ भगवान कहियो मेरकू ञेलगडिया, मनदो भनगवानरीग दुलारीग मिनीटोंग बेटात एकला, अबू एचेरे भगवाने एचे उदुःकेरा।
तयोमरे हाँयग गरीब होड़ गोएगयाने अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू हाँय इबराहीम सुदा सेरमो देसरे दुड़ुः लगाकू गोःयाडीग। हना तयोमरे हाँयग गिरहत होड़ होंय गोएगयान अरू हाँयकू तीलगोतेरीग।
दो सिमोन पतरस हनाँयग चेला ईसू एचेरे होंबरे लगाय अकियावतिडिया, “नाँय इयेराः बदीरेय कतायतना?”