27 ईंगराः जीव कुंभलाःतना अरू चेले माःआनिंग कताय? ने अपांग, नाःआ बेला अतेम बनसावगींग। मनदो ईंग नाःआ लगा नानाः बेलारेयिंग सोदोरकिया।
दो ईसू कता उदुःतेरा, “मनुवारीग बेटातराः मान मरजइत होयाःराः बेला सोदोरयना।
ईसू चउंदीसरेय दोनोहोन मेला हाँय मुरुक सटी खिररी घड़ीन अरू मेड दाः जोरो जोरो हाँय गुजुः अते बनसाव अवेयता, हाँयग भगवान एचेरे असे घड़ीने अरजीःआ। अरू हाँय अकूस मनाः घड़ीने अरजीःआ अते भगवान अनायूमबाःकातेरा।
नाःआ बड़रा कतातेडखन ईसू कुंभलावनेनखने कताया, “ईंगपे अयूम! अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
हनते ईसू अरजी लगा अरू सेनेडखने अरजीतेरा, “ने अपांग, नाःआ कटसियाराः दूररे ईंगके सेन लगा इदान दो अनमराः ओंगोल इया होयाः।”
भगवानरिकुःआ लइंकू, मास अरू बलंगीते बड़ाँवतो मनुवाकू इदानकुःआ। दो ईसू हों मनुवाय बड़ाँवनेना। हाँय मनुवाकू इयाय गोएगनेना, जेमहा होड़कू गोएगकू लगा जंगर इदा हाँयग कलउए लाय एंडा अवे,
ईसूराः जीव अगम सिकिसतारे परावनेना अरू हाँय कुहकाः घड़ीने अरजीःआ। अरू हाँयराः उगार दाः, बडे बडे बलंगी इया उडुंगगुः घड़ीन जोरोःआ।
हनते पिलातूस कतातेड, “दो आम राजा हवे जा?” दो ईसू कतातेड, “आम कतायतना, ईंग राजा हवे। ईंग सतायराः बदीरे कनाता लगा नाःआ चउंदीसरे जनमावनेनखनिंग वेगकिया। सतायरेय बिसवासगेता हाँयग होड़ ईंगराः कताय मनाःता।”
भगवान ओड़ाःरे ईंग सगर दिन होड़कूयिंग चेडा। हनमेला अपे ईंग साब लगा मेरपे वेगगान। मनदो नुँहू अंदरारे कलउ अनँयगराः जंगरतेय बुतातना दो, अपेके दोंग होयायना।”
कसूर होड़कू सडावकू लगा चउंदीसरे ईसू मसी वेगनेना, अरू नाःआ कता सनाताय अरू जमाःलेःआते मनाः जुकूर इदा। अरू जमा कसूर होड़कू अते मरंगीग कसूर होड़ इनिंग इदानिंगा।
हनते हँकू हना दिरिकू चलाः एंडागोतेड। हनते ईसू संगीलतेडखन भगवान एचेरेय अरजीतेरा, “ने अपांग, आम ईंगराः कताम अयूमगोतेडा। हनालगा ईंग आमिंग जागतना।
दो हनमेला ईसू कतातेरा, “ने सेरमो देस अरू चउंदीसरीग मालिक, ईंगरीग अपांग भगवान, ईंग आमिंग धनियाबादतना। आम नाःआ कताकून, कनहूनदारकू अरू सुदीदारकू अतेम ओकोतेरा अरू लइंकू इया होड़कू एचेरेम उदुःकेरा।
हाव, ने अपांग भगवान, नाःआ अनमराः नपाय मरंगाः हिछा इया इदाना।
हनते हाँय चेलाकूतेन एचेरे अरूय कुदा वेजेडा अरू हँकू एचेरेय कताया, “अपे नुँहूमिन अपीगगोड ञवनतनापे जा? होयायना। कसूर होड़कू एचेरे मनुवारीग बेटाते एचे साबगेयता हना बेला सोदोरयना।