13 दो हँकू किता डइड़ साबतेडखन हाँय सुदा जुमाः लगाकू सेनेडा। अरू मुरुक सटीतेकू कताया, “होसनना! परबूराः ञावतेय वेगता हाँयग होड़राः जीव भगवान भलावाय, इसराएलरीग राजाराः जीव भगवान भलावाय।”
अरू भगवानरीग सेवकिया मोसेसराः सेरेंग अरू भेड़ा होनराः सेरेंगकू सेरेंगा, “ने अगम जंगरदार परबू भगवान, आमराः बुता मरंग अरू बयाव जुवाः इया इदा। ने जूग परिया वरीयीग राजा, आमराः दूर नपाय अरू सताय हवे।
हनते ईंग मुरुक बगरा होड़कूयिंग ञेलतेरा। हँकू तोनोंगीग ओरोय गँड़ाव अवेकेकुःआ। हँकू जमा जइतरिकुःआ, अरू जमा गोतोररिकुःआ, अरू जमा राइजरिकुःआ, अरू जमा भासीरिकुःआ होड़कू दोहोना। हँकू उजड़ सोनहेकू तुसिंगतेरा अरू किताराः डइड़ साबतेडखन गदी अरू भेड़ा होन मड़ंगरेकू चड़ाँकुःआ।
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
अपे ईंगपे अयूम! परबूराः ञावतेय वेगता हाँयग होड़राः जीव भगवान भलावाता, माःआन अपे अरीनपे कताय वरी अपे ईंग अरू ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा।”
मनदो हँकू मुरुक सटीतेकू कताया, “गोनोनोःयायमे! नाँय कुरूसरेम एचे ठोंकावगेय।” दो पिलातूस होंबोरतेरा, “अपेरीग राजा कुरूसरेयिंग एचे ठोंकावगोडेय जा?” दो मरंग पुजउरीकू कतातेड, “कइसर राजा अते एटाः अलेरीग तोनोंगीग राजा कोनोवाया।”
हाँयराः सोनहेरे अरू हाँयराः पिंडातेनरे मीटोंग नाःआ इया ञाव ओजाःतो इदा, राजाकूरीग राजा अरू परबूकूरीग परबू।
“ने सीयोन सहररिकुःआ होड़कू, अलोपे बोर, अपेरीग राजा गदहा होन चोटरे दुडुःकियानखने वेगतना।”
“नाँय एटाःकूय बनसावा, मनदो अनँयग मेरेय बनसाव अवेतना। नाँय इसराएल होड़कूरीग राजा हवे दो, नाँय कुरूस अतेय उतराव वेग अरू अले नाँय एचेरेले बिसवासगेता।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया ईसू मीटोंग गदहा होने पवावनेना अरू हाँय चोटरे दुड़ुःनेनखने सेनेडा,