34 दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “भगवानराः कागदरे भगवान नाःआ इयाय कतातेरा, ईंग कतातेरा, अपे भगवानकू हवे।
अपेराः नियमकूनराः कागदरे हों ओजाःतो इदा, बार होड़राः हिदइतते तोनोंगाः कता होड़कू बिसवासगेता।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना सरवन होनोयाः लगा नाःआ इया होयाकिया; हँकू ईंग बे अहवइरकू हिनइस-बिनइसवातेडिंगा।
दो होड़कू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “अले भगवानराः कागद अतेले अयूमकेरा, मसी सगर सइट वरीय दोहोनता। दो मसी अरू मनुवारीग बेटात मिनी इदान होले, आम करा उड़ीम कतायतना, मनुवारीग बेटात ओत अतेकू रेनेमेयता, माःआन? दो मनुवारीग बेटात इये हवे?”
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, परबू कतायता, “ईंग अनबुझ भासीकू बड़राता हँकुःआ होड़कूते अरू दुरीन देसरिकुःआ होड़ते नँकुःआ होड़कू सुदायिंग बड़राता, हनते हों ईंगराः बड़रा ओरोकू मनावनेना।”
अरू भगवानराः कागदराः कता, लबरा ओरो होयानेना। भगवानराः सरवनकू मनेवातेरा हँकुःआ होड़कू भगवानकू माःआने कतावातेडकुःआ,