34 अरू हनायिंग ञेलतेरा अरू हाँय बदीरेयिंग कताबाःगेतना, हाँय भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
हनते कलउ वेगनेनखन हाँय एचेरेय कतातेड, “आम भगवानरीग बेटा हवे दो, नाःआ दिरिकून रुटी बड़ाँः लगाम हुकुमगोड।”
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।
थायतिरा सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः हितकाःतो सेंगेल इया मेड अरू सिरामइत पितड़ इया काट इदानीग भगवानरीग बेटात नाःआ इयाय कतायता,
अरू भगवान हाँय गोएगतो अतेय जियाव रेमकिरिया अरू हना अते सुद बिरुवा अबूय उदुःवाता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे अरू हाँय एचेरे जमालेःआ जंगर इदा, माःआन।
मनदो ईसू, भगवानरीग बेटात, मसी हवे माःआन अपे बिसवासगोड ञवन घड़ीन हाँयराः ञावते जीवपे पवाः लगा नाःआ जमा कताकून ओजाःतो इदा।
भगवान नाःआ इया अबूय दुलारकेरा। भगवान अनँयगरीग मिनी होड़ बेटात ईसू नाःआ चउंदीसरेय वारतिरिया, जेमहा अबू हाँयतेबू जियाव अवेन।
कलउ दो मनाड़ंग जूग वरीतेय कसूरगोड ञवानतना। नानलगा कसूरगेता हँकुःआ होड़कू कलउरिकुःआ होड़कू हवे। अरू भगवानरीग बेटात कलउराः जमा बुता लाय एनेंडागे लगा चउंदीसरेय वेजेडा।
भगवानरीग बेटाते आड-बेकारवायता हाँयग होड़ एचेरे अपात भगवान हों कोवाया अरू भगवानरीग बेटाते मनेवाता हाँय एचेरे अपात भगवान हों इदानिया।
दो ईंग अरू सिलवानूस अरू तिमुतियूस अपे एचेरेले परसारतेरा हाँयग भगवानरीग बेटात ईसू मसी बार जीवकियानखन हाव अरू ओरो मेरेय कतायता, मनदो हाँय जमा बेला हनाव हावे कतायता।
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू कताया, “अलेराः हों नियमकून इदा। नाँयग होड़ अनँयग आँयगते भगवानरीग बेटा माःआने कताकिया। हनालगा नाँयग होड़ हना नियमकून इया ञेड गोजेय लगा इदा।”
दो हाँय कतातेड, “हाव परबू, ईंग बिसवासगेतना, चउंदीसरे वेग लगाय दोहोना हाँयग भगवानरीग बेटात, मसी अनम हवे।”
अरू अपांग भगवान आँयगराः बुता बुता लगा ईंगे सुनावकिडिंगखन नाःआ चउंदीसरेय वारकिरिंगा। दो ईंग बदीरे अपे चेले माःआनपे कतायता? ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआनिंग कतायतान दो अपे चिला लगापे कतायता, आम भगवानमे ओपताता, माःआन?
भगवानरीग बेटात ईसू मसीराः नपाय सरवन नाःआ इया बुँहड़ीनता।
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
नाँय भगवान एचेरेय भरसाःतना। हाँय कतातेरा, ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआन। दो भगवान चहाःतना दो नुँहू नाँये बनसाव।”
“आम भगवानराः ओड़ाः एचे रूबकेडखन अरू पेय दिनरेम तुलागोडता जा? दो अनम बनसाः। आम भगवानरीग बेटा हवे दो कुरूस अतेम उतराव वेग।”
मनदो ईसू कलेकाले दोहोना। मूक पुजउरी अरूय कतातेरा, “जीयत भगवानराः किरिया जोमकेडखन आम एचेरेयिंग हुकुमगेतना, आम भगवानरीग बेटात मसी अनम हवे जा?”
पतरस नाःआ इयाय कनकता मेला मीटोंग विड़चेड़तो बदरी हँकू दाब रेडगोतेडकू अरू हना बदरीते भगवानराः बड़रा अयूमनेना, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे, नाँय बदीरे ईंग मुरुक बहालते इदानिंगा। नाँयराः कतापे मनाः।”
ईसू मसी चेडतिरिया हना सरवन बदलाकेडखन एटाः इयाय चेडकूता अरू सताय सरवन इया मेरेय सलाःता हाँयग होड़ भगवान सुदा अनसिनहारे दोहोनता। मनदो ईसू मसीराः सताय सरवन इयाय सलाःतना हाँयग होड़ भगवान अरू ईसू मसीरीग होड़े दोहोनता।
हाँयरिकिनाः एंगा अपा कोवाकिना अरू हाँयरिकुःआ खुटिपहार होड़कू कोवाकुःआ। हाँयराः जीवराः बुँहड़ी सहे टुटीग कोवानेःआ, अरू हाँय भगवानरीग बेनेटात इया सगर सइट लगा पुजउरी बड़ाँवतोय दोहोनता।
हनमेला भगवानराः सुद बिरुवा पेरवाँ तितीग इया हाँय चोटरे उतराव वेगनेना। अरू सेरमो होरते बड़रा अयूमनेना, आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा, माःआन।
सेरमो देसरीग बराहील हाँय एचेरेय कताया, “सुद बिरुवा आम एचेरे वेगता अरू जमाकू अते मरंग भगवानराः जंगर आम एचेरे दोहोनता। हनालगा जनमावगुःताय हाँयग सुद लँइग भाबी भगवानरीग बेटा हवे, माःआनकू कतावायता।
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा।”
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
ईंगरीग अपांग भगवान ईंग एचेरे जमाकूने जिमाकेरा। सनातायते अपात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ बेटात मेरेय सुदीयता, अरू बेटात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ अपात मेरेय सुदीयता। भगवान सुसुदी लगा बेटात सुनावकूता, हँकुःआ होड़कू एकला भगवानकू सुदी अवेता।
अरू हँकिन खिररीकियानखन ईसू एचेरेकिन कताया, “ने भाबी भगवानरीग बेटात, आम अले करेगले लगाम चहाःतना? भगवान अले लगाय तोल दोहोकेरा हना बेला अते मड़ंग आम अले हलकइनले लगाम वेगकिया जा?”
ईसू एचेरेय कतातेरा, “आम भगवानरीग बेटा हवे दो डेगानमे। भगवानराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा, भगवान सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू एचेरे आम बदीरेय हुकुमवाकूता, अरू बराहीलकू अँकू तिःईते आम कसड़ुः अतेकू रेममेता जेमहा आम काट दिरिरे अहा लगाः।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू नाँय सुदा राजू इदानिंगा।”
दो तोमा कतातेड, “ने ईंगरीग परबू अरू भगवान।”
ईंगरीग अपांग अरू ईंग मिनी हवे।”
अले आम एचेरे बिसवासकेडखनले सुदीगोतेडा भगवानरीग सुद होड़ अनम हवे, माःआन।”
तोनोंगीग होड़ भगवान कहियो मेरकू ञेलगडिया, मनदो भनगवानरीग दुलारीग मिनीटोंग बेटात एकला, अबू एचेरे भगवाने एचे उदुःकेरा।