12 दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, जीयत भगवानराः दूर अते बहकावपेता हना बेनेलूर अरू बेगर बिसवासराः जीव अपे अते तोनोंगीग एचेरे अहा होयाः लगा सवासितीपे दोहोन।
भगवान अपेय कता उदुःवाता हना कता नपायपे अयूम ठुड़ावगे। चउंदीसरे होड़कूय सेतावतेरा हाँयगराः कता मेरकू मनावगान, हँकुःआ होड़कू मेनेरकू बनसावगान। दो सेरमो देस अते अबूय सेतावतना हाँयराः कता मेरबू अयूम ठुड़ावगे दो, अबू बनसाव अवेनता जा?
हनालगा अपे, बिसवासरे बड़ियाड़ इदानलेःआ माःआनपे बड़वारता हँकू, बिसवासरे अनउरपे बड़ियाड़गुः। निही दो अपे हों हनानाः कसूररेपे पराव जुवाःता।
मनदो ईंगरिकुःआ बेगर गारबार होड़कू, बिसवासतेकू जिनियावगोड ञवनता, अरू हँकू कुदा तयोम जुवाः दो, ईंग हँकू सुदा ओरोयिंग ननायनेना।”
तोनोंगीग भगवानराः मयाय पवाः अते अनँयग तिःई कुदागे अते सवासितीपे दोहोन। अरू हटी जेर इया तोनोंगाः कताकून अपे तलारे अलो सेडे़याः लगा हों सवासितीपे दोहोन। नाःआ अते होड़कू हलकइन जुवाःता अरू मुरुक होड़कूराः जीव मइलाव जुवाःता।
हनालगा ईंग हना जूगरिकुःआ होड़कू सुदा रीस रंजावतोयिंग दोहोना, अरू ईंग कतातेरा, नँकूराः जीव सगर दिन बहकावगोड ञवनतना, अरू ईंगराः दूर नँकू मेरकू सुदी अवेगाड।
अपे मेरपे सुदीयतना तुमिस ईंग कुदा वेगता। हनालगा अपे जगलेपे दोहोन।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “तोनोंगीग अपे अहाकू बहकाव अवेपे लगा सवासितीपे दोहोन।
हनमेला अपे जगलेपे दोहोन। तोनोंग तोनोंग होड़कू पंचाइतरेकू साब इदीपेता अरू अरजी ओड़ाःरे अपेकू एचे ञेडपेता। ईंगराः ञाव बदीरे राजाकू अरू हातपात होड़कू मड़ंगरे अपेकू एचे चड़ाँपेता। अपे हनमेला हँकू मड़ंगरे ईंगरिकुःआ हिदइतदारकूपे होयाःता।
हँकू अँननकू कतायतना, पउलूस अरू सउंगताकूतेन हँकू एचेरेकू सेनेड मेला, हँकू नपायतेकू नेत-नेवारतेडकुःआ, माःआन। हँकू अले एचेरे अपे बदीरे नाःआ होंकू कता उदुःगेता, हँकूराः जीव बदलावयना अरू जीव मेर दोहोनता हना मुरतीकून अड़ाःकेडखन जीयत अरू सताय भगवानकू मनवेयतना,
मनाड़ंग हनानाः सींगते उडुंगनेना हना डइड़कून भगवान मेरेय मयावागाड। दो अपेय बनसावगोडपेता जा? हनालगा अपे अँननपे मरंग अहापे ओंगलुः, मनदो भगवान एचेरे बोर घड़ीनपे दोहोन।
दो ईसू कताया, “तोनोंगीग अपे अहाकू बहकाव अवेपे लगा सवासितीपे दोहोन। मुरुक बगरा होड़कू ईंगराः ञावते अपे एचेरेकू वेगता अरूकू कतायता, ईंग हनाँय हवे, माःआन। अरूकू कतायता, चउंदीस टुटीगगुःराः बेला सोदोरयना, माःआन। मनदो अपे हँकू तयोम अलोपे सेन।
नानलगा अपे जगलेपे दोहोन। नाःआ जमाकून होयाः अते मड़ंगरे अपे एचेरेयिंग उदुःवापेतना।
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
होड़कू अँननकूराः कनहून अरू सदाःआ बड़राते, अहाकू मोहाव अवेपे लगा सवासितीपे दोहोन। हँकूराः बड़रा मसीराः ओंगोल इया कोवानेःआ, मनदो होड़कूराः रिती-बिधी अरू नियमकून अते इदा। हँकू राइजबड़ी बदीरे मड़ंग जूगरिकुःआ होड़कूराः चेडतो अतेकू चेडकूता।
ने सुद अजी बोपोहकूतिंग, भगवान ईंगे राःकेरा हनन इया अपे होंय राःकेरा। हनालगा भगवानरीग बराहील अरू मूक पुजउरी हवे माःआनबू कबुलाःता हाँयग ईसू एचेरे अपेराः ओंगोलपे टक-टकगोड।
दो अबू ञेलता हँकू हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगाड अते हंडा मेनेरकू बोलो अवेगान।
मसी, सगर सइट जीयत दोहोनता हाँयग सुद बिरुवाते, भगवान मड़ंगरे बेगर गारबारते बलिदानगुः लगा अनँयग आँयगे जिमायान। दो अबूराः ओंगोल गोएगतो इयाःआ बुताकून अते अबू जीयत भगवानबू सेवा अवे लगा हाँयराः बलंगी चिला लगा अरू मेर सुदकेःबुःआ?
जीयत भगवानराः तिःईरे पराः मुरुक जबूरन कता इदा।
मनदो अपे नुँहू सीयोन पहाड़रे अरू जीयत भगवानराः सहर, सेरमो देसराः एरुसलेमरेपे सोदोरकिया।