9 अँननबूरिकुःआ अआपकू हों अबूकू सुटियावा अरू अबू हँकूबू मान मरजइतता। दो सेरमो देसरीग अबू अपाबूराः आड़रे दोहोकियानखन अबूके तुमिन बगरा जियाः लगा इदा।
चउंदीसरे मी होड़ अनँयग एंगात अपाततेय जनमाःता मनदो भगवानराः सुद बिरुवातेय जनमाःता हाँयग होड़ भगवानरीग होड़े बड़ाँःता।
अरू अगम जंगरदार भगवान एचेरे हुडिंग उंगलुः घड़ीनपे दोहोन, जेमहा भगवान तोल दोहोकेरा हना बेलारे अपेय मान मरजइतपे।
हनालगा अपे भगवानराः आड़रेपे दोहोन। कलउ अपे जीवरे हातपातगे लगा दोंग अहापे एमेवाय। दो हाँय अपे अतेय ञीर जुवाःता।
इबराहीम, इसहाक अरू एकूब हँकूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू हवे अरू जमाकूरीग भगवान ईसू मसी होड़राः सुरइत मुरइतरे, हँकूरीग नइड़-बाँस होड़तेय जनमावनेना। सगर सइट होड़कू हाँयकू जागगोड ञवन। आमीन!
परबू भगवान मड़ंगरे हुडिंगपे ओंगलुः दो, हाँय अपे मरंगे बड़ाँवपेता।
होया अवेन दो भगवान ईंग सती-सरापतिरिंगखन ईसू मसीतेयिंग एटाः जुवाः, जेमहा हँकुःआ होड़कू हों ईसू मसीराः दुलारकू सुदी अवे।
नाःआ सरवन भगवानरीग बेटात, अबूरीग परबू ईसू मसी बदीरे इदा। हाँय होड़राः मुरइतरे दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़तेय जनमावनेना।
मनदो हाँयग दाऊद राजा भगवानराः बड़रा कतायीग होड़े दोहोना अरू हाँय सुदीया, भगवान ईंग एचेरे किरिया जोमकेडखने जबानतेरा, आम तयोमरे आमरिकुःआ नइड़-बाँस होड़कू अते मी होड़ राजा आमराः गदीरेयिंग एचे दुड़ुःगेयता, माःआन।
दो हाँय कतातेरा, “मीटोंग सहररे मी होड़ फड़ियावदार होड़ दोहोना। हाँय भगवानराः अकूस मेरेय मनवेःआ अरू होड़कू मेरेय गदनेवाकुःआ।
दो तोनोंग बेला वरी हाँय हाँयग अइमी मेरेय संघरावागडीग। तयोमरे हाँय अनँयग जीवरेय ओंगोलतेरा, ईंग भगवानराः अकूस मेरिंग मनवेयता अरू होड़कू मेरिंग गदनेवाकूता।
हनते हाँयग बराहील ईंगे कतावातेरा, “नाःआ कता बिसवासगेयीग अरू सनाताय इदा। परबू दरवाःआ हना कताकून अनँयगरिकुःआ सेवकियाकू एचेरेय एचे उदुःवाकू लगा अनँयगरीग बराहीले वारतेरा। ननाँय भगवान अनँयगराः बड़रा कता होड़कू एचेरे मड़ंगरेय कता उदुःतेरा।”