17 अबू जीवराः बेलूर ओंगोल अरू सुद बिरुवाराः ओंगोल, नाःआ बनर कहियो खाप मेर जोमता। हनालगा अबू नपाय ओंगोलते जियाः लगाबू चहाःता, हना अबू मेरबू एचे अवेयता।
अपे हनन इयापे सलाः दो गोएग एंडा जुवाःतापे। मनदो अपे सुद बिरुवाराः जंगरते कसूर लूर-नेवनाः ओंगोलकूनपे अड़ाः एंडागोड दो, अपे जिनियावगोड ञवनता।
चउंदीसरे मी होड़ अनँयग एंगात अपाततेय जनमाःता मनदो भगवानराः सुद बिरुवातेय जनमाःता हाँयग होड़ भगवानरीग होड़े बड़ाँःता।
जगलेम दोहोन अरू भगवान एचेरेम अरजीगोड ञवन। हना अते आम तोनोंग इयाःआ अंदजावरे ओरोम परावनेना। जीव बिरुवा सपड़ावतो इदा, मनदो नाःआ देह जंगर कुड़ही इदा।”
अबू जमाकू मुरुक गारबारबू एचेयतना। मनदो अनँयग आहे संभाड़ अवेयता हाँयग होड़ बेगर गारबारीग होड़ दोहोनता। अरू उरिगकूराः तोतोँड़ाकू तोलकूता हनन इया हाँय अनँयग आँयगराः जमा देहे संभाड़ अवेयता।
दो ईसू ञेल उलटावतेडखन पतरसे कतावाड, “ने कलउ, ईंग मड़ंग अते तोरेनमे। आम ईंगराः दूरमे रेड लगा ओंगलेता। आम भगवानराः कता इया कोवान, मनदो होड़कूराः कता इयाम ओंगोलतना।”
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे चिला लगापे अपीगतना? रिमुःपे। अपे अरजीगेपे, जेमहा अंदजावरे अलोपे पराः।”
ईंग सुदा कोवाया, हाँय ईंगरीग मुदइ होड़ हवे। अरू ईंग सुदा मेरेय सकलावगेता, हाँयग होड़ सितिर-बितिरगोडता।
अपे नाःआ इयापे ओंगलेतना जा, भगवानराः जबान अरू मोसेसराः नियमकून मेर जुमाःतना, माःआन? बुरी, नाःआ इया कोवान! अबू तोनोंगाः नियमकूनबू मनाः अते नपाय जीवबू जियाव अवेकुः दो हनानाः नियमकूनते, अबू भगवानराः ओंगोल इया बेगर गारबार होड़कूबू बड़ाँवकुःआ।
दो हाँय ईसू एचेरेय कता कुदातेरा, “ने परबू, ईंग आम सुदा जेहेलरे सेन लगा अरू गुजुः लगा हों सपड़ावतो इदानिंगा।”
हनते ईसू कता कुदातेरा, “ने एवनारीग बेटात सिमोन, भगवान आम जीवे नपायकेरा। तोनोंगीग मनुवा अगीते कोवान, मनदो सेरमो देसरे इदानिया ईंगरीग अपांग भगवान, नाःआ कता अनँयग आमे कता उदुःवाडमेःआ।
बेगर गारबार जीव जियाः लगा रंगेगतो अरू ततंगतो इदानकुःआ, हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान भलावाडखने नपायगेयता, अरू हँकुःआ होड़कू संतोक जुवाःता।