5 हनते हों हाँय अबू मुरुके दुलारकेडबुःआ अरू ईसू मसी सुदा नँवा जीव एमेकेडखने जियावकेडबुःआ, अरू आँयगराः मनायाते अपेय सडावकेरा।
मनदो भगवान ईसू मसीते अबूय सडावकेडबुःआ अरू आँयगराः ओंगोलरे फड़ियावतो होड़कूय बड़ाँवकेडबुःआ। नाःआ इयाबू बड़ाँः लगा अबू तोनोंगाः एएचे लगा मेर दोहोगान, मनदो हाँय मयावाडबूखन नाःआ इयाय एचेकेरा।
अपे ईसू मसी एचेरेपे बिसवासकेड मेला भगवान आँयगराः मयाते अपेय सडावकेडपेःआ। अरू अपे अँननपे कुरनिसगे अते मेरपे सडावगना, मनदो भगवानराः दहिन हवे।
अबू भगवानरिकुःआ मुदइ होड़कूबू दोनोहोन मेला, हाँय अनँयग बेटा गुजुः लगा एमेतिडिगखन अनँयग सुदाय हेल-मेलगोतेडबुःआ। नुँहू अबू हाँय सुदाबू हेल-मेलयना अरू ईसू मसी जीयत इदानिया दो हना अते चिला लगा मेरेय बनसावकेबुःआ?
मनदो भगवान अनँयग दुलार नाःआ इयाय उदुःतेरा, अबू कनासूर कसूररेबू दोहोन मेला, मसी अबू लगाय गोएगनेना।
दो अबू बिसवासगेतना हँकुःआ होड़कू भगवान सडावकेडकुःआ, हनन इया अबूरीग परबू ईसूराः मयाते भगवान अबू होंय सडावकेरा।”
अपे गारबार अरू कसूरते गोएगतोपे दोहोन मेला भगवान जियावतेडपेःआ।
अबू ईसू मसीरिकुःआ होड़कू हवे। हनालगा भगवानराः बिरुवा नँवा जीवे एमेकेरा अरू हाँय अबू कनासूर जीवते एचे अड़ाःकेडबूखन गुनुजुःतेय सडावकेडबुःआ।
भगवान जमा होड़कू सडावकू लगाय मयावातेडकुःआ। हनालगा नाःआ इयाम चेडगोड ञवन,
अरू मरसलरे जमा जिनिसकून नपायतेबू ञेलता। हनालागा नाःआ इयाबू कतायता, “ने अपीगतो होड़कू, बेरेडपे! अरू गोएगतो अतेपे जियाव रिमुः, दो मसी अपेराः जीवरे मरसले एमेवापेता।”
दो नियम इया सलाः लगाकू कुरनिसगेता हँकुःआ होड़कू कोवान, मनदो इबराहीम इया भगवान एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू भगवानराः जबानकू पवाःता। नाःआ जबान भगवान एचेरे बिसवासगे अते इमान इया इबराहीमरिकुःआ जमा नइड़-बाँस होड़कू होंकू पवाःता।
परबू ईसू मसी अपेय मयावा अरू भगवान अपेय दुलार अरू सुद बिरुवाराः संगइती अपे जमाकू सुदा सगर सइट होनोयागोड ञवन। आमीन!
अबूराः तोनोंगाः नपाय बुताते भगवान मेरेय सडावगडबू, मनदो अनँयग आँयग मयावाडबूखन आँयगराः सुद बिरुवा अबू जीवरे पेरेगकेडखन अबूराः कसूरे बुहालकेरा अरू नँवा जीवे एमेकेरा।
अबू अबड़बू दोनोहोन मेला, भगवान तोल दोहोतेरा हनानाः बेला, ईसू मसी अबूराः कसूर बदलारेय गोएगनेना।
अबू सलसते एमेवाबूता हाँयग भगवान, अपेराः काटते ओहेन कलउ एचे रमदावकेडखन हाँयराः जंगरे चबागोडता। अबूरीग परबू ईसू मसी अपेराः जीवे मयावागोड ञवन।
भगवानराः सुद बिरुवा जीवे एमेता, मनदो मनुवाकू अते कहिसाः मेर होयाःता। ईंग कतातेरा हना सरवन भगवानराः सुद बिरुवा अगीतेयिंग कतातेरा अरू हनानाः कता अपे लगा जीव एमेयता।”
अपात गोएगतो होड़कूय जियाव रेमा, हनन इया बेटात हों हाँय चहाःता हँकुःआ होड़कू जीवे एमेवाकूता।”
परबू ईसू भगवानरिकुःआ जमा सुद होड़कूय मयावागोड ञवन। आमीन!
ईंग बेटा गोएगतो इयाय दोहोना, नुँहू नाँय जियावयनाय, केड़ेनेनाय नुँहूयिंग पवावयान। अरू हँकू रीझ रंगगोडाकू।
मड़ंगरे अपे कसूरते अरू अपेराः बेलूराः नेवनते, बेगर खतनात होड़कू अरू गोएगतो होड़कू इयापे दोहोना। मनदो भगवान अबूराः कसूर बराव एंडाकेडखन, मसी सुदाय जियाव रेमकेडबुःआ।