17 ईसू मसी जमालेःआ अते मनाड़ंग वरीते इदानिया, अरू हनाँयराः जंगरते जमालेःआ टेकावतो इदा।
भगवान तुमिन मरंग इदानिया हना हाँयग बेटात उदुःगेता अरू हाँय सिरामइत भगवान बरोबइर इदानिया। हाँय जमा जिया-जइतकून अनँयगराः अगम जंगर सरवनतेय संभाड़गोड ञवनता। हाँय होड़कूराः कसूर बराव एंडाकेडखन सेरमो देसरे इदानिया हाँयग मरंग भगवानराः खउना गतररे हातपात सुदाय दुड़ुःयना।
अबू लगा मिनीटोंग भगवान इदा अरू हनाँय हवे अबूरीग अपांग। हाँय जमाकूने तुलाकेरा अरू अबू हाँय लगाबू जियाःता। अरू अबू लगा मिनीटोंग परबू इदा। हनाँय हवे ईसू मसी। हाँय जमाकूने तुलाकेरा अरू हनाँयते अबू जीयत इदानबुःआ।
हाँय अबू सुदा इदानिया, हनालगा अबू जियाःता, सेनता अरू हनाँय अते इदानबुःआ। अपेरिकुःआ ओजाःदारकू अते मी होड़ ओजाःतेरा हन इया, अबू हों भगवानरिकुःआ लइंकू हवे।
दो ने अपांग, चउंदीसमे तुला अते मड़ंगरे ईंग आम सुदायिंग दोहोना, हनन मेलाःआ मान मरजइत नुँहू एमेवायिंगमे।
हनते ईसू कतातेड, “अयुमेपे! इबराहीम जनमावगुः अते मनाड़ंग वरीते ईंग इदानिंगा।”
जूग परियातेय दोहोना, अरू नुँहू इदानिया, अरूय कुदा वेगता, हाँयग अगम जंगरदार परबू भगवान ननाःय कतायतना, “ईंग अलपा अरू ओमेगा हवे।”
भगवान तोनोंगीग ओरोबू ञेल अवेतिरिया, मनदो ईसू मसी सिरामइत भगवान बरोबइर इदानिया। हाँय मड़ंगीग बेटात हवे, अरू जमालेःआते मनारंग इदानिया।
ईंग हाँयिंग ञेलतेड दो, हाँय काट कुटीरे गोएगतो इयायिंग लेबदायान। मनदो हाँय आँयगराः खउना तिःई ईंग बोःरेय खेपातेडखने कतातेरा, “अलोम बोर। मनाड़ंगते इदानिंगा अरू टुटीग वरीयिंग दोनोहोनता। ईंग जिनियत इदानिंगा।
ईसू मसी मड़ंगाः जूगरे अरू नाःआ जूगरे अरू सगर सइट कहियो मेरेय बदलाःता।
इसमुरना सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः मनाड़ंगते इदानिया अरू टुटीग वरीय दोनोहोनता, अरू गोएगनेनखन जियाव रेमतो इदानीग नाःआ इयाय कतायता,
“आम ञेलता हना मीटोंग कागदरेम ओजाःगे अरू सातगोटोंग कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरेम इदीगोड। इपीसी सहर, इसमुरना सहर, पिरगामून सहर, थायतिरा सहर, सरदीस सहर, पिलादिलपिया सहर अरू लउदिकिया सहररे इदानकुःआ हँकुःआ कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरे नाःआ सरवनमे इदीगोड।”