4 हाँय कसड़नेना अरू मीटोंग बड़राय अयूमतेरा, “साहूल साहूल, आम चिला लगा ईंगमे संतावगींगतना?”
मनुवाराः मिनीटोंग देह इदा, अरू एटाः एटाः देह दगलीकून इदा। एटाः एटाः देह दगलीकूनते मी होड़राः देह बड़ाँव जुवाःता। हनन इया मसीराः देह, मतलोब कलसिया हों मिनीटोंग इदा।
अपे नाःआ कता बदीरेपे उहियारगोड ञवन। भगवान मया ञवनताय अरू डंडियावकू लगा होंय सुदीयता। हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगाड, हँकुःआ होड़कूय डंडियावतेडकुःआ अरू हाँय एचेरेकू बिसवासकेरा अपेय मयावागोड ञवनतना। अपे मेरपे बिसवासगे दो अपे हों हना डइड़ इयाय तपेग एंडागोडपेताय।
अबू कलसियारिकुःआ होड़कू मसीराः देहराः दगलीकून हवे। हनालगा हाँय अबूय दुलारता अरूय असूलबूता।
अपे एटाः होड़कू अते मइद इदानपेःआ जा? भगवान एमेकेरा हना अड़ाःकेडखन अरू अपे एचेरे चिला इदा? अरू अपे भगवान अगीतेपे पवावकिया दो, अले दहिनकून मेरले पवावगना, माःआन चिला लगापे बड़वारतना?
हँकू जोम उरियावनेन दो ईसू सिमोन पतरस एचेरेय होंबोरतेरा, “ने एहुनारीग बेटात सिमोन, आम नँकुःआ होड़कू अते ईंग बगराम दुलारगींगता जा?” दो हाँय ईसू एचेरेय कतातेड, “हाव परबू, आम सुदीयतना ईंग आमिंग दुलारतना।” दो ईसू कतातेड, “ईंगरिकुःआ भेड़ाकू सराव हड़ाःकूमे।”
हनमेला मरंग राजा कता कुदायता, अपे ईंगपे अयूम। अपे ईंगरिकुःआ तोनोंगीग हुडिंगीग अजी बोपोहकू सुदा जे हों सकालाःपे एचेकेरा हना ईंग लगापे एचेकेरा।
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “ने मरियम।” हनते हाँय ईसू अगी उलटावनेनखने कतातेरा, “ने रबूनी!” (इबरानी भासीरे रबूनी लबदराः मतलोब, ने ईंग गुरुजी, माःआन हवे।)
ईंग हवे माःआन ईसू कतातेड अरू हननमेला हँकुःआ होड़कू ओतरेकू तेके चुवेरयान।
परबू ईसू मारता एचेरेय कताया, “ने मारता, आम मुरुकमे ओंगोलेता अरूम हदराःता।
दो हननमेला हाँय पतरसराः काट कुटीरे कसड़नेनखने गोएगयान। हनते डिंघाकू ओड़ाः पेंदारेकू बोलनेना दो हाँयग अइमी गोएगतोकू ञेलतिरिया अरू हँकू हना मुरदा गोःतेडखन हेरेलतोराः मड़गट धरीरेकू तीलगोतेडीग।
दो साहूल होंबोरतेरा, “परबू, आम इये हवे?”