10 दो दिमसकूस सहररे मी होड़ चेला दोहोना। हाँयराः ञाव दोहोना हनानियाह। हाँय सुदा दरसनरे परबू कतातेरा, “ने हनानियाह!” दो हाँय कतातेरा, “हाव, परबू।”
हनानियाह ञावीग मी होड़ हंडाय दोहोना। हाँय भगवानराः नियमकून नपायतेय मनाःआ अरू हना सहररिकुःआ जमा एहूदाकू हाँयकू मान मरजइतगेया।
दो मी दिन ढड़काः बेला हाँय मीटोंग दरसने ञेलतेरा। हाँय मी होड़ सेरमो देसरीग बराहीले ञेलतेरा अरू हाँयग बराहील, हाँय एचेरे वेगवाडखने कताया, “ने कुरनेलियूस!”
भगवान कतायतना, चउंदीस टुटीगगुःता हना अते मड़ंग दिनरे, जमा होड़कू एचेरे ईंग ईंगराः सुद बिरुवायिंग वारगोडता। अपेरिकुःआ बेटा बिटीकू, दरवाःआ हना कताकूनकू कहड़ीता, अपेरिकुःआ डिंघा लइंकू दरसनकू ञेलता, अरू अपेरिकुःआ सपायाड़कू सपनाकू ञेलता।
पेय दिन वरी हाँय अंधाय दोहोना अरू कहिसाः मेरेय जोमगाड अरू कहिसाः मेरेय ञूयगाड।
“ईंग जोपा सहररेयिंग अरजी मेला ईंग मीटोंग दरसनिंग ञेलतेरा। हना दरसनरे मीटोंग ओयोन सोनहे इया तोनोंगाः जिनिस चइरो कोनारे साब तड़ावतो सेरमो अते तोलोंग लुजुरुःआ अरू ईंग मड़ंगरे उतरावयान।
दो पतरस हनन इया एचेतेरा अरू हाँय अगीय ओतोंग सेना। मनदो पतरस मेरेय ओंगलेःआ हाँय जीवरे नाःआ कता सतायरे होयाःतना, माःआन। हाँय तोनोंगाः दरसने ञेलतना माःआने ओंगलेःआ।
दो हना रइत पउलूस मीटोंग दरसने ञेलतेरा। हना दरसनरे मकिदुनिया देसरीग मी होड़ हाँय एचेरे चड़ाँनेनखने असेया, “मकिदुनिया देसमे वेग, अरू अलेम संघरावा।”
पउलूस नाःआ दरसन ञेलतेडखन तयोमरेय सुदीगोतेड, मकिदुनिया देसरिकुःआ होड़कू एचेरे भगवानराः नपाय सरवन कता उदुः लगा भगवान अलेय राःतना, माःआन। अरू ओहेन मकिदुनिया देस सेन लगाले सपड़ावनेना।
मी रइत परबू ईसू पउलूस एचेरे मीटोंग दरसनरेय कतातेरा, “ईंग आम सुदा इदानिंगा अरू तोनोंगीग आम ओरोकू हनी अवेतेडमेःआ। ईंगरिकुःआ चेलाकू बड़ाँः लगा मुरुक होड़कू नाःआ सहररे इदानकुःआ।
दिमसकूस सहररे अरितास राजारीग मरंग हातपात होड़ आँयगरिकुःआ सइनाकू ईंग साब लगा हना सहरे एचे अगुरातेडकुःआ।
अरू ईंग अते मड़ंग ईसूरिकुःआ मूक चेलाकू बड़ाँवनेना, हँकुःआ होड़कू एचेरे एरुसलेम सहर अगी मेरिंग सेनेगान, मनदो अरब देसिंग सेनेडा अरू हंडा अते दिमसकूस सहरिंग कुदा वेजेडा।
दरसनरे हाँय ञेलतेरा हनानियाह ञावीग होड़ हाँय एचेरेय वेगा अरू तिःई खेपाकेडखन हाँयराः मेडे नपायतेरा।”