25 परबूराः दूर बदीरे तोनोंगीग हाँये चेडा, अरू हाँय अनँयग जीवरे बहालयानखन ईसू बदीरे मिनी जीव अरू सतायतेय चेडकुःआ। हनारे हों हाँय एहुनाराः बतिसमा बदीरे एकलाय सुसुदीःआ।
दो पउलूस होंबोरतेड, “दो करा इया बतिसमापे गोःतेरा?” दो हँकू कतातेरा, “एहुनाराः बतिसमाले गोःकेरा।”
तोनोंगाः बुतारे अलोपे ओडोसगुः, मनदो सुद बिरुवाराः अगुवाइते मिहनइत घड़ीन परबूपे सेवागोड ञवन।
दो हनानाः दिनरे ईसूराः दूरकू साबा हँकुःआ होड़कू लगा मुरुक संताव होयानेना।
मनदो हँकुःआ होड़कू अते अदोम होड़कूराः जीव केटेगयानखन हँकू मेरकू बिसवासगाड अरू ईसूराः दूर बदीरे ओपता घड़ीन होड़कू एचेरेकू कता उदुःतेरा। हनालगा पउलूस अरजी ओड़ाः सेन लगाय अड़ाःगोतेड अरू बिसवासी होड़कू हाँय सुदा गोःतेडखन तरनूसराः चेड ओड़ाःरे सगर दिनकू कता होड़ेंगगोड ञवना।
हनालगा हाँय मूक पुजउरी एचेरे सेनेडखने कतातेड, “दिमसकूसराः अरजी ओड़ाःरिकुःआ हातपात होड़कू लगा मीटोंग चिठी ओजाःकेडखन ईंगमे एमेवा जेमहा, हना सहररे ईसू एचेरे बिसवासकेडखन हना दूररेकू सेनता हँकुःआ होड़कू, मरदकू अरू अइमीकू साबकेडखन तोल रहावकेडकूखन एरुसलेम अगींग एचे कुदा अवेकू।”
हँकू ईसू एचेरे वेगकियानखनकू कताया, “ने गुरुजी अले सुदीयतनाले, आम होड़कू जहंडाव होड़ ना लवे। हनालगा आम तोनोंगीग होड़ आम ननायगे लगा मेरेम एचेयतना। मनदो भगवानराः सताय दूरमे उदुःवाकूता। दो अले उदुःवालेमे आम चेले माःआनमे ओंगलेतना? कइसर राजा एचेरे मलगुजारी एमेवाय लगा नपाय इदा जा कोवान?
हनालगा अपे अँननपे अपेराः कसूरकूनपे कबुलाव होड़ेंग अरू अरजी होड़ेंगपे, जेमहा अपे नपाय जुवाः। बेगर गारबार होड़कूराः अरजी जंगरते दोहोनता अरू हानते नफा होनोया जुवाःता।
मी होड़ सइना होड़ आँयगरीग अगुवा होड़राः हुकुम इयाय एचेयता। हनालगा हाँय अनँयग आँयग चउंदीसराः तोनोंगाः एटाः बुतारे मेरेय बझाःता।
हाँयग धंगड़ी पउलूस अरू एटाः एटाः होड़कू तयोम अगी वेगवाडखन खिररी घड़ीने कताया, नँकुःआ होड़कू भाबी भगवानरिकुःआ होड़कू हवे। होड़कू अँकूराः कसूर दूर अड़ाःकेडखन सडाव जुवाःराः दूरकू उदुःतना, माःआन।
“आम कलउरीग बेटात अरू जमा सताय कतारीग मुदइ हवे। आम जमा बरानाः लबरा अरू अडिग अकामते पेरेगतो इदानमेःआ। परबूराः बदीरे सनातायतो इदा हना कता एचे बदलावाडखन लबरा कता तुला अते तोरेम दोहोन।
मुरुक बगरा होड़कू नाःआ कताकू अयूमतेरा अरू एहुना एचेरे बतिसमाकू गोःतेडा हँकुःआ मलगुजारी गोः होड़कू हों भगवान सताये एचेकेरा माःआनकू कबुलावनेना।
“टयंगाब ततेररे खिररीवाडखने कतायता हाँयग होड़राः अरो, परबू वेग लगा दूरपे संजोड़का अरू हाँय लगा दूरपे सोएगगोड।”
जेमहा आमकू चेडतेरा हना जमा कताकून सताय हवे, माःआनमे सुदी अवेय।
हाँय बेगर बोरते अरजी ओड़ाःरेय कतागोड ञवना। दो हाँयराः बदीरे पिरिसकी अरू अकिला अयूमतेरा दो हँकिन हाँय अँकिन ओड़ाःरेकिन राःतिरिया अरू भगवानराः दूर अनउर नपायतेकिन कता उदुःवातेडिया।