2 ईंगरीग सउंगता, आमराः जीव भगवानराः ओंगोल इया नपाय दोहोनता, हना इया आमराः जमा बरानाः जिनिस बगरा जुवाः अरू नाय नपायतेम दोहोन लगा भगवान एचेरेयिंग अरजीतना।
मनदो अबूरीग परबू अरू सडावदार ईसू मसी अपेय मयावागोड ञवन अरू हाँयराः कनहूनरेपे बडे इदीन। हाँय लगा नुँहू अते सगर सइट वरी मान मरजइत होनोयागोड ञवन। आमीन!
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “अपे एटाः होड़कूपे दुलार दो, हँकूराः मुरुक कसूरकूनतेपे कता बनसावकूता।” हनालगा अपे नाःआ मनइद कता इया अँननपे अपे इनिंदरी इंदरीते अलार-दुलार होड़ेंग ञवनपे।
दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, ईसू मसी एचेरे अपेराः बिसवास नपाय बड़ियाड़ इदीनतना अरू अपे बगरापे दुलार होड़ेंग इदीनतना। हनालगा जमा बेला अपे बदीरे अलेके भगवान धनियाबादगेय लगा इदा अरू ननन इया एएचे हों नपाय इदा।
अपे अँननपे लगा एकला अलोपे ओंगोलगोड ञवन, मनदो एटाः होड़कू लगा होँपे ओंगोलगोड ञवन।
“अपे कटसियारे इदानपेःआ अरू जोम ञूय लगा अपे एचेरे कहिसाः कोवानेःआ, माःआनिंग सुदीतना। मनदो अपे गिरहत इदानपेःआ। ईंग सुसुदीतना, अले भगवानरिकुःआ होड़कू हवे, माःआनकू कतनता हँकुःआ होड़कू, अपे मुरुककू ओपतावापेता। मनदो सतायरे हँकू भगवानरिकुःआ होड़कू ना लवे अरू हँकू कलउराः गउदारिकुःआ होड़कू हवे।
ने अजी बोपोहकूतिंग, मइद कता ननानाः हवे। अपे किरिया कसट अहापे जोम, ना दो सेरमो देसराः, ना दो ओतराः, ना दो तोनोंगाः जिनिसकूनराः। मनदो अपेराः कहड़ी कता हा दो हा, बुरी दो बुरी। हनामिन अते अपे तोनोंगाः डंड ओरोपे पवावनेना।
हाव, हाँय बेमारीरेय दोनोहोना अरू हाँयराः मड़ा महक उडुंगयान। मनदो भनगवान हाँये मयावातेरा। भगवान हाँय एकला कोवान, मनदो ईंग होंय मयावातेरा, जेमहा ईंगराः जीव अहा अदरुजीन।
ने अजी बोपोहकूतिंग, सुद बिरुवाराः बुताते अपेराः जीव सुदयना अते, अरू परबू ईसू मसीराः सताय सरवनरेपे बिसवासगेतान अते, भगवान अपे मड़ंगाः जोःओ इयाय सडावकेडपेःआ। हनालगा अपेय दुलारपेतना हाँयग भगवान एचेरे, अले अपे बदीरे जमा बेलाले जागगोड ञवन लगा इदा।
ईसू नाःआय अयूमतेड दो, हँकू एचेरेय कतातेड, “बेमरिया होड़कू जिड़ीदार ससंघरावा लगा इदा मनदो सुलटीगरेय दोहोनता हाँयके जिड़ीदारराः जरूरी मेर दोहोनता।
ईंग मूक होड़, सतायिंग दुलारगेयतना ईंगरीग सउंगता गयूस लगा नाःआ चिठीयिंग ओओजाःतना।