12 दो अले एचेरे नाःआ इयाःआ नाय नपाय असरा इदान अते डीड़कियानखनले कतायता।
ईंग मीटोंग ऊबमिनाः कता हों ईंग जीवरे दोहोकेडखन अपे एचेरे मेरिंग कता उदुःगेतना। ईंग अपे बदीरे भल-भलायतो इदानिंगा। अपे बदीरे ईंग अहाल-बहाल इदानिंगा अरू ईंगराः जमा कटसियारे ईंग मुरुक बनाहालते इदानिंगा।
ईंगराः चहाः अरू असरा ननानाःरे टक-टक इदा, ईंग भगवान मड़ंगरे कहियो ओरोयिंग गियूनेना, मनदो ईंग ईसू मसीराः बदीरे डीड़कियानखनिंग जियाव अवेन, जेमहा ईंग गुजुः सहे जीयतिंग दोहोन, ईंगराः जीवते, ईसू मसीराः मान मरजइत नुँहू अरू मड़ंगरे हों होनोयागोड ञवन।
दो हँकुःआ होड़कू पतरस अरू एहुनाराः डीड़कू ञेलतेरा अरू मुरुककू बयावयान। हँकू सुदीबाःगोतेड, नँकिन नियम बदीरे अलीगवार इदानकिना अरू ईसू सुदाकिन दोहोना, माःआन।
दो चेलाकूतेन हाँय एचेरेकू कतातेड, “अहाँ! नुँहू दो आम बेगर अउल-तउलते मीसुटीम कतागोतेडा।
नपायते सेवकिया बुताय बुताता हाँयग होड़, एटाः होड़कू मान मरजइतगेयता। अरू हाँय ईसू मसी एचेरे इदा हना बिसवास बदीरे एटाः होड़कू एचेरे डीड़केडखने कता उदुः अवेयता।
अरू अले अपे एचेरे वेग अते मड़ंग पिलिपी सहररिकुःआ होड़कू अले संतावतेडखनकू एचे बेग-हतावातेडलेःआ। मनदो भगवान डीड़े एमेवातेडलेःआ अरू हँकू मुरुककू घंटावतेडलेःआ अते हों अपे एचेरे सेनेडखन भगवानराः नपाय सरवनले उदुःतेरा।
अरू अले उउदुः लगा इदा, हनन इया थित-थितारले उदुः अवेय लगा होँपे अरजीगोड ञवन।
अदोम होड़कू कतायता, पउलूस दुरहियाते चिठीय ओजाःतान मेला मुरुके डीड़गार जुवाःता मनदो अबू मड़ंगरे पोंकाहा इदानिया, माःआन। दो ईंग इनिंग पउलूस मसी इया सुधा अरू हुडिंग ओंगलुः घड़ीन अपे एचेरेयिंग गोड़न-पइयनतना।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “ईंग बिसवासतेरा, हनालगा ईंग कताकेरा।” अले हों हनानाः बिसवास लगा ओसताज इदानलेःआ अरू हनालगा बिसवासगे घड़ीनले कतायता,
मनदो ईंग कलसियारे दस हजार लबदकून अनबुझ भासीरेयिंग बड़रा अते पाँचगोटोंग फरचार लबद ओंगोल चुवेरगुः घड़ीनिंग चेडकू दो हनानाः नपाय होयाःता।
मनदो पउलूस अरू बरनाबास हंडा मुरुक दिन वरीकिन दोहोना अरू मुरुक डीड़ते भगवानराः मयाराः सरवनकिन कता उदुःतेरा। ईसू हँकिन मुरुक बयाव जुवाः इयाःआ बुताकून एचे लगाय संघरावाकिना अरू हनाते होड़कू सुदीगोतेड, नाःआ सरवन दो सनाताय हवे माःआन।
उनानी भासीकू बड़राःआ हँकुःआ एहूदाकू सुदाय बड़राःआ अरूय अड़ा-चउकीयान। मनदो हँकुःआ होड़कू हाँयग साहूल ञेड एंडागेय लगाकू ओंगलेःआ।
दो बरनाबास साहूले संघरावातेरा अरू ईसूरिकुःआ मूक चेलाकू एचेरेय अगूतिरिया। हाँय हँकू एचेरेय कतातेरा, “नाँयग साहूल दूररे ईसूय ञेलतेरा अरू परबू नाँय सुदाय बड़रानेना। हना तयोमरे दिमसकूस सहररे बेगर बोतोरते होड़कू एचेरे ईसूराः बदीरेय परसार उदुःतेरा।”
नुँहू वरी ईंग अउल-तउल कतायिंग कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरे अउल-तउल कता ओरोयिंग कतातेरा अरू ईंग अपांग बदीरे मीसुटीयिंग कता उदुःवापेता हना बेला निचकाःतना।
हनमेला एहूदाकू हाँय चँड़ा रेडतिडिगखनकू होंबरेया, “अलेराः जीव तुमिनमे बार बंटागेता? आम मसी हवे दो अले एचेरेम कता उदुःबाःगोड।”
जुना कता-जमकावतो मान मरजइतगे इयाःआ दोहोना, मनदो नुँहू हान कोवानेःआ। अरू नँवा कता-जमकावतो सगर सइट लगा इदान दो, जुना कता-जमकावतो अते मुरुक मान मरजइतगे इयाःआ चिला लगा मेर दोहोकुःआ?
ईंग जेहेलरे इदानिंगा, हनालगा बिसवासी होड़कू अते मुरुक होड़कू, भगवान एचेरे भरसातेडखन बेगर बोरते नपाय सरवन कता उदुःगे लगा अनउरकू डीड़यान।
आम ईंग लगा मीटोंग बुता एचे लगायिंग असेमेतना। ईंग ईसू मसीरीग मूक चेला हवे। हनाते आम एचेरेयिंग हुकुम अवेयतिंग,