5 तोनोंगीग ईंगराः जीवे अदरुजीकेड दो, हाँय ईंगराः एकला कोवान, मनदो अपे जमाकूराः जीव हों हाँय गुन लकने एचे अदरुजीकेरा।
ईंग परबू एचेरे निठायिंग बिसवासबाःकेरा, अपे बेलूर चेडतो ओरोपे साबतेरा, माःआन। मनदो अपे जीवकू कता बंटागे हँकुःआ होड़कू, हँकू तोनोंयग दोहोन, भगवान डनंडियावकूता।
ने अजी बोपोहकूतिंग, अपे एचेरेयिंग गोड़न-पइयनतना। अपे मड़ंगरे नियमकून मेरपे मनावगाड, हनन इया ईंग होयिंग होयाकिया। दो नुँहू अपे ईंग इया नाःआ नियमकून मनाः लगापे अड़ाः एंडागोड। ईंग अपे एचेरे मड़ंग मी तुरहा परसारगे लगायिंग सेनेडा दो,
दो हना छतररीग मी होड़ कनानी जइत अइमी, ईसू एचेरेय वेजेडा अरू मुरुक सटीते खिररी घड़ीने कताया, “ने परबू, दाऊद राजारीग नइड़-बाँस होड़, ईंगमे मयावा। भूत ईंग बिटी मुरुके संतावगेयतना।”