14 भगवान ईसू मसीते जमा बेला अबू बहालतेय एचे जितावबूता। अरू हाँय नपाय महकता हना सुनुम इयाःआ मसीराः कनहून, अबूते होड़कूय एचे सुदीगोडकूता। हनालगा भगवानिंग धनियाबादता।
मनदो नाःआ इयाःआ जमा कताकूनरे, अबूय दुलारकेरा हाँयग ईसू मसीते, अबू जिनितावबाः जुवाःता।
ईसू मसी अबू दुलारकेडखन अनँयग जीव अबू लगा भगवान मड़ंगरे मुरुक नपाय महकराः बलिदान इयाय जिमातेरा। हननलगा अपे अँननपे दुलार होड़ेंगगोड ञवन।
अपे मड़ंगरे कनासूर कसूररेपे दोहोना। मनदो नुँहू अपेकू चेडतेरा हनन इया अपे मिनी जीवकियानखनपे मनाःतना। हनालगा ईंग भगवानिंग धनियाबादगेयतना।
अबू ओरोबू ओंगोल तजाः अवेतेरा हना भगवान अबू लगाय एचेयकेरा अरू हना अते हाँयराः धनियाबाद होनोया ञवन।
अरू कुरूसरे ईसू मसी गोएगनेनते, भूतकू अरू अँकूरिकुःआ जमा हातपातदारकू हरुवावतेडकूखन, जमाकू मड़ंगरेय एचे गियूगोतेडकुःआ।
ईंग बयाव जुवाः इयाःआ बुता अरू चिनहाकूनिंग एचेय लगा, हाँय सुद बिरुवाराः जंगरे एमेवारिंगा। नाःआ इया एरुसलेम सहर अते इलुरिकूम छतर वरी ईंग ईसू मसीराः नपाय सरवन मुरुक बगरा होड़कू एचेरेयिंग परसार उदुःकेरा।
कताया, “आमीन! अबूरीग भगवान मुरुक मरंग इदानिया। हाँय लगा मान मरजइत अरू जाग, कनहून अरू धनियाबाद, अकूस अरू जंगर, सगर सइट दोनोहोगोड ञवन। आमीन!”
मनदो मसीरे अपेराः बिसवास निठा अरू बनड़ियाड़गोड ञवन लगा इदा। अरू नपाय सरवनतेपे पवावकिया, हना असरा अपे अहापे अड़गे। अपे अयूमकेरा हनानाः नपाय सरवन चउंदीसरिकुःआ मुरुक होड़कू होंकू अयूमकेरा। अरू ईंग पउलूस ननानाः सरवन परसारगे लगा भगवानरीग सेवकिया होड़िंग बड़ाँवनेना।
अपे भगवानराः सरवनपे अयूमकेरा, अरू जमालेःआ सतायते हाँयराः मयापे बुझावकिया, अरू हना वरीते अपेराः जीवरे नफा होयाकिया। ननन इया नाःआ नपाय सरवन, चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू एचेरे सेड़यावयना, अरू हँकू लगा हों नफा होया ञवनतना।
अपे इपापुरूदितूसते ईंग लगापे वारतेरा हना संघरा, ईंग पवावकियानखनिंग संतोकयना। नुँहू ईंग एचेरे तोनोंग इयाःआ हुडिंग बगरा कोवानेःआ अरू जनामालेःआ इनिदा। अपेराः संघरा भगवान लगा नपाय महक एमेयता हना बलिदान इया इदा अरू हनाते हाँय ननाययना।
अरू परबू ईसू मसी अबू लगाय एचेकेरा हना जनामालेःआ लगा अपांग भगवान जमा बेलापे धनियाबादगोड ञवन।
अपे बदीरे इनिंग इया ओंगोल तितूस एचेरेय एमेकेरा हाँयग भगवानिंग धनियाबादगेयतना।
हना अते भगवान अलिंगे बनसावगोड ञवनता माःआनलिंग अनसराबाःगोड ञवनतना। दो मुरुक बगरा होड़कूराः अरजीतेलिंग पवावकिया हना दहिनते, अलिंग बदीरे मुरुक होड़कू भगवानकू धनियाबादगेयता।
अले भगवान एचेरे अरजी मेला अपे बदीरे मुरुकले बहाल जुवाःता, अरू अपे बदीरे भगवान मुरुकले जागगेयता। हनारे हों करा उड़ीले पुराव अवेय?
अरू अपे वेरता हना दूब ना लवे, मनदो हना गोहोम सहे एटाः तोनोंगाः सराराः जनंग एकला हवे।
ईंग अते अपेराः जीव सलसतरे दोहोन लगा नाःआ कता अपे एचेरेयिंग कता उदुःकेरा। चउंदीसरे अपे लगा गराह गिराह अरू कटसिया होयाःता, मनदो ईंग नाःआ जमाकूनते जितावतो इदानिंगा। हनालगा अपे डीड़तेपे दोहोन।”
अपेराः बिसवास बदीरे, चउंदीसरिकुःआ मुरुक होड़कू नपायकू कतायतना। हनालगा ईंग ईसू मसीते, मड़ंगरे अपे लगा अबूरीग भगवानिंग धनियाबादगेयतना।
तोनोंगीग होड़ सुद बिरुवाते कनहूनराः सरवने कतायता, अरू तोनोंगीग होड़ सुद बिरुवाते बुझाःराः सरवने कतायता। मनदो नाःआ दहिनकून मिनीटोंग सुद बिरुवा एमेयता।
मनदो अबूरीग परबू ईसू मसीते अबूय एचे जितावबाःगोडबूता हाँयग भगवानिंग धनियाबादता।
दो अपे अते नाःआ बनर राइजरे परबू ईसू मसीराः नपाय सरवन एकला मेर सिंटावगना, मनदो अपेराः बड़ियाड़ बिसवास बदीरे हों एटाः एटाः देसरे सिंटावयना। हनालगा अपेराः बिसवास बदीरे तोनोंगीग एचेरे अले उदुःवाकू लगा तोनोंगाः जरूरी कोवानेःआ।
हनालगा ईंग चहाःतना जमा ततेररे कलसियारिकुःआ मरद होड़कू बेगर रीसते अरू बेगर अड़ा-चउकीते अँकूराः सुद तिःईकून सेरमो अगी पेरेकेडखनकू अरजी।
मुरुक हिदइतदारकू तलारे ईंग अतेम अयूमकेरा हना सरवन बिसवासगेताकू हँकुःआ होड़कू एचेरेम जिमागे, जेमहा हँकू एटाः होड़कू हों नपायतेकू चेड अवेकू।