1 ईंग बुयांग होड़ इयायिंग कतायता हना कता अयूम लगा अपेराः लुतूर अलोपे टिपी रेडगे। हाव, अपे अनायूम सहावगिंगपे।
तोनोंगीग अपे एचेरे सेनेकियानखन अले परसारकेरा हाँयग ईसू अते एटाः ईसूकू परसार दो, सहे अपे पवावनेना हाँयग सुद बिरुवा अते एटाः इयाःआ बिरुवापे पवाः दो, सहे अपे कबुलावकिया हना नपाय सरवन अते एटाः इयाःआ सरवनपे अयूम दो, अपे हना कताकून ओनोहोनपे मनाव जुवाःता।
भगवान अगम कनहूनदार इदानिया। अरू हाँय ओंगोल दोहोकेरा, कनहूनदारकू अँनकूराः कनहूनते ईंग बदीरे ओरोकू सुदी अवेतेरा, माःआन। मनदो अले नपाय सरवनले परसारगे अते बिसवासगेताकू हँकुःआ होड़कू सडाव लगा भगवान ओंगोल दोहोकेरा। अरू नपाय सरवन मेरकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू लगा अलेराः परसार बेगर लूर इया इदा।
मनदो अले नाःआ इया मेरले एचेगरा। दो अले मुरुक अबड़ले दोहोना माःआनपे ओंगोललेतना जा? मनदो तोनोंगीग तोनोंगाः कता बदीरे भल-भलायगुः लगाय डीड़ जुवाः दो ईंग हों डीड़ अवेनता। नाःआ ईंग बुयांग इयायिंग कतायतना।
अले मुरुक कनहूनदार इदानलेःआ, माःआनपे उंगलुःता। हनालगा अपे बुयांग होड़कूपे सहावगोडता।
हँकू बउड़ांग इदानकुःआ, माःआनकू कताय दो अले भगवान लगा बउड़ांग इदानलेःआ, अरू सुरतारे इदानलेःआ दो अँननपेराः नफा लगा इदानलेःआ।
हाँय अनँयग अबड़ाव जीव-जहने दोहोनता। हनालगा बेगर कनहूनदारकू अरू बहकावतो होड़कू सुदा हाँयराः लूर नेवन सुधिया दोहोनता।
ईंग इनिंग भल-भलायगुःतान अते बुयांगिंग बड़ाँवनेना। मनदो ईंग ननन इया भल-भलायगुः लगा अँननपे ईंगपे रेनहातेरा। ईंग तोनोंगीग कोवायिंगा। हनते हों तोनोंगीग मनारंग मूक चेलाकू अते हों ईंग हुडिंग कोवायिंगा। हनालगा अपे इनिंगपे भल-भलायवाकेःआ।
ईसू मसी लगा बोको इया इदानकुःआ माःआन होड़कू ओंगोललेता, मनदो अपे ईसू मसी लगा अँननपे कनहूनदारपे ओंगलुःतना। अलेराः जीव अबड़ अरू एरंगतो इदा, मनदो अपे जंगरदारकू अरू मान मरजइत पवावतो होड़कूपे ओंगलुःतना।
अरे हायरे दइया! अपे संतोकयनापे जा? अपे गिरहतयनापे जा? अले अड़ाःकेडखन राजाकूपे बड़ाँवयना जा? हाव, ईंग चाहाःतना, अपे जमाकू राजाकूपे बड़ाँव जुवाःकुःआ दो, अपे सुदा अले होंले राइजकेःआ।
अपे अँननपे अहापे अडिग जोम। अपे अते तोनोंगीग नाःआ चउंदीसराः ओंगोल इया कनहूनदारे ओंगलुःतान दो, हाँय मड़ंग अनँयग बेगर कनहूनदारे ओंगलुः, हनेःएना कनहूनदारे बड़ाँव अवेनता।
दो पउलूस कतातेरा, “हुडिंग सहे बगरा बेलाते आम एकला कोवान, मनदो ईंगराः बड़राकू अयूमता, हँकुःआ जमा होड़कू नाःआ सिकिड़ीकून अड़ाःकेडखन ईंग इयाकू होया जुवाः लगा ईंग भगवान एचेरेयिंग अरजीतना।”
पउलूस तोनोंग इया कता लगाय ओंगलेःआ दो, हाँयग गलियो एहूदाकू एचेरेय कताया, “अपे ईंग एचेरे नाँयग होड़राः तोनोंग मरंग कसूर सहे गारबारपे कताय दो, ईंग अपेराः कता अयूम लगायिंग दोहोनता।
दो ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “ने बेलूर अरू गुनमिन बिसवासगे होड़कू, अपे सुदा तुमिस वरीयिंग दोहोनता? तुमिस वरी अपेयिंग सहाव?” हनते ईसू कतातेड, “माँय नंडा ईंग एचेरेपे अगूगेय।”