17 हनते भगवान, जीयत इदानबुःआ हँकू बदरीरेय रेम गोःबूता। दो सेरमोरे परबू ईसू सुदाबू जुमाःता। नाःआ इया सगर सइट हाँय सुदाबू दोहोनता।
मेडकू निपकावता हिनिन बितिक, ओहेन टुटीगरे मरंग सोहनाईकू ओंगता हनमेला, अबू जमाकूराः देह बनदलावबाः जुवाःता। मरंग सोहनाईकू ओंगता हनमेला, गोएगतो होड़कू जमाकू भगवान जियाव रेमकूता, अरू अबू जमाकूराः देह बनदलावबाः जुवाःता।
हनते हँकिन सेरमो अते मीटोंग मुरुक सटी अरोकिन अयूमतेरा, “दबूबा, सेरमो अगीबा रकब वेग।” अरू हँकिनरिकुःआ मुदइ होड़कू ञेने ञेल मेला बदरीरे सेरमो होरकिन देग जुवाःता।
हंडा ततेरिंग तुलागोड दो ईंग कुदा वेगकियानखन अपेयिंग गोःयापेता अरू ईंग दोहोनता हना ततेररे अपे होँपे दोहोनता।
परबू ईसू कताकेरा हनानाः बड़राले कतायतना। अबू जीयत इदानबुःआ अरू ईसू मसी कुदा वेग वरी हों जिनियतबू दोहोन दो, गोएगकियाकू हँकुःआ बिसवासी होड़कू अते मड़ंग ईसू सुदा ओरोबू जुमावनेना।
ञेलेयपे, हाँय बदरीरेय कुदा वेगता, अरू जमा होड़कू हाँय अगीकू ञेलता, हाँयकू सोबोःतेरा हँकुःआ होड़कू हों हाँयकू ञेलता, अरू चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू हाँय बदीरेकू फिकिराःता। अरू हनन इया होनोया जुवाःता। आमीन!
हाँय नाःआ बड़रा कनाता कताय तयोमरे, हँकुःआ होड़कू मड़ंग अते सेरमो अगी भगवान हाँये रेम गोःतेरा अरू हँकू हाँय ञेनेल ञेलरे बदरीरेकू ञेल केड़ेगोतेडिग।
ने अपांग, चउंदीसमे तुला अते मनाड़ंग आम ईंगमे दुलारकेरा। हनालगा आम ईंगमे जिमावारा हँकुःआ होड़कू, ईंग सुदा सगर सइटकू दोहोन लगा अरू आम ईंगमे एमेवारा हना मान मरजइत हँकू ञेल अवेय लगा आम एचेरेयिंग असेयतना।
तोनोंगीग ईंगे सेवा दो, हाँय ईंग तयोमरे वेग इदा अरू ईंग दोहोनता हना ततेररे हाँय होंय दोहोनता। ईंगे सेवाता हाँय, ईंग अपांगे मान मरजइतता।
हँकिन दाः अतेकिन उडुंगनेन दो हननमेला भगवानराः सुद बिरुवा पिलिप रेम गोःयाड दो, मरंग हातपात होड़ हाँय मेरेय ञेलगडीग। मनदो हाँय सेना हनानाः दूर अगी मुरुक बहालनेनखन तोराय।
दो ईसू कतातेड, “आम अनम कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, अपे मनुवारीग बेटात, अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतो अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
हनते हाँयग अइमी मी होड़ हेरेल होने जनमावतिरिया। हाँयग हेरेल होन लोहाराः बोंग साबतेडखन जमा जइत होड़कू एचेरे राइजगे लगाय दोहोना। हाँयग लँइग जनमावनेना हनानाः बेला सेरमो देसरीग बराहील लुड़ीकिडिगखन भगवान एचेरे अरू हाँय दुड़ुःकिया हना गदीरेय इदीगोतेडीग।
अले डीड़गार इदानलेःआ अरू नाःआ देह अटू एंडाकेडखन परबू सुदा बसाः लगाले तरसाःतना।
दो ईसू कतातेड, “ईंग हवे अरू अपे मनुवारीग बेटात अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतोय अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
ईंग जीव दो बार बंटायना। मी जीव कतायतना, गोएगकियानखन ईसू मसी सुदा दोहोन लगायिंग तरसाःतना। ननानाः ईंग लगा मुरुक ननपाय होयाकुःआ।
मनदो अबू भगवानराः जबान इया बेगर गारबार इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू एकलाकू दोहोनता हना नँवा सेरमो अरू नँवा ओत लगाबू टकागोड ञवनतना।
परबू ईसू आँयगरिकुःआ जमा सुद होड़कू सुदाय कुदा वेगता, हनमेला हाँय अबूरीग अपांग भगवानराः मड़ंगरे अपेराः जीव बेगर गारबारते अरू सुदे तुलावाडखन बड़ियाड़गे लगाले अरजीतना।
हनालगा नानाः कता घड़ीन अपे कता बहाल होड़ेंगगोड ञवनपे।
जेमहा अबू गोएग जुवाः सहे जीयतबू दोहोन, अबू सगर सइट हाँय सुदाबू दोनोहोन।