9 अपे सुदीयतना चउंदीसरिकुःआ जमा बिसवासी होड़कू, ननन इयाःआ कटसियाकू सहाव पारतना। हनालगा अपे बिसवासरे बड़ियाड़कियानखन कलउ अपे जीवरे हातपातगे लगा दोंग अहापे एमेवाय।
हनालगा अपे भगवानराः आड़रेपे दोहोन। कलउ अपे जीवरे हातपातगे लगा दोंग अहापे एमेवाय। दो हाँय अपे अतेय ञीर जुवाःता।
अरू बिसवासी होड़कू बिसवासरेकिन एचे बड़ियाड़तेडकुःआ अरू ईसू मसीरे भरसागोड ञवन लगाकिन कता बहालगोतेडकू। हँकिन कताया, अबू मुरुक कटसिया सहाव घड़ीन भगवानराः राइजरेबू बोल लगा इदा, माःआन।
अपे नपाय बुता बुताकेडखन कटसियापे सहाव लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ। ईसू मसी अपे लगा कटसियाय सहावतेरा अरू हाँय अपे लगा मीटोंग चिनहा इया इदानिया, जेमहा अपे हों हाँय इयापे सहाव अवेय।
जमा होड़कू अंदजावरेकू पराःता, अरू हनन इया अपे लगा हों अंदजाव होयाःता। भगवान भरसागे इयायीग हवे। अपे सहाव अवेयता, हना अते बगरा अंदजावरे ओरोय पराव ओवातेडपेःआ। मनदो अपे जीवरे अंदजाव होयाः मेला, अपे ससहाव लगा हों भगवान अपे दूरे उदुःवापेता, जेमहा अपे अलोपे कसूरगे।
सनातायते, ईसू मसी एचेरे बिसवासकेडखन भगवानराः हिछा इया जियाः लगाकू चाहाःता, हँकुःआ जमा होड़कू संतावरेकू पनाराःता।
नाःआ जमाकून तुसिंगकेडखन परबू एचेरे अपेराः बिसवास ढाल इयापे सनाबका, जेमहा अपे कलउराः जनामा सलगाःतो सड़ाकूनपे इड़ीग अवे।
मनदो अपे नपाय बुतापे बुताता हना अते कटसिया ससहाव पराः दो, भगवान अपेराः जीवे नपायगोडता। हँकूराः हुड़काव अयूमकेडखन अपे अहापे बोर अरू अहापे हदराःआ,
बिनिसवासते हँकू एटाः राजाकू अतेकू जितावयान अरू सतायतेकू फड़ियावतेरा अरू भगवान जबानतेरा हनाकू पवावनेना अरू कूलकूराः आहकू रिपूडगोतेड,
बिसवास लगा मिहनइत घड़ीनमे लड़ाइ। बगरा होड़कू तलारे कबुलाः घड़ीनमे कता उदुःतेड मेला, ओरो टुटीगनेना हना जीव एमेवाम लगा भगवान राःतेडमेःआ हनानाः जीवराः दूररेम सलाव ञवन।
जेमहा अपे तोनोंगाः कटसिया मेला बिसवासरे अहापे हिटोः-डोबोःगुः। मनदो अपे सुदीयतना नाःआ इयाःआ कटसिया अबू जीवरे होनोयाःता।
अरू कलउ अपे एचे कसूरपे लगा दाव अहापे एमेवाय।
हनते हँकू जमाकू तुसिंगे लगा मेमेडटोंग मेमेडटोंग काट वरीःआ झोलोंग उजड़ सोनहे भगवान एमेवातेडकुःआ। अरू हँकूय कतावाड, “ईंगरिकुःआ सेवकियाकू अरू अपेरिकुःआ बिसवासी वपक बोपोहकूतापे अँननपे इयाकू ञेड एंडाकूता। हँकू जमाकू अरीनकू ञेड एंडाकू वरी अपे मी घड़ी अरूपे लोड़ोन।”
मनदो अपे जेमिन ईसू मसीराः कटसियारेपे मेसानता, हिनिनमिनपे बहालगुः, जेमहा ईसू मसी जमा होड़कू अते मान मरजइते पवाः मेला, अपे हों मुरुक बहालतेपे भबराः।
हुडिंग बेला वरी नुँहू अपेके जमा बरानाः कटसिया ससहाव पराः दो, अपे बहालतेपे दोहोन।
ईंग अपे सुदा कोवायिंगा, मनदो ईंगराः जीव अँननपे चोटरे इदा। अपेराः नपाय लूर-नेवन, अरू ईसू मसी एचेरे अपेराः बड़ियाड़ बिसवास बदीरे, ईंग अयूमकेडखन मुरुक बहालते इदानिंगा।
ईंग अते अपेराः जीव सलसतरे दोहोन लगा नाःआ कता अपे एचेरेयिंग कता उदुःकेरा। चउंदीसरे अपे लगा गराह गिराह अरू कटसिया होयाःता, मनदो ईंग नाःआ जमाकूनते जितावतो इदानिंगा। हनालगा अपे डीड़तेपे दोहोन।”
दो ईंग कता कुदातेरा, “ने साहेब, अनम सुदीयता।” हनते हाँय ईंगे कतावाड, “नँकू मुरुक कटसिया सहावकेडखनकू पार वेगकिया हँकुःआ होड़कू हवे। नँकू अँननकूराः सोनहे भेड़ा होनराः बलंगीतेकू बुहाल उजड़केरा।”
मनदो सिमोन, आम बिसवास अहम अड़गे लगा, ईंग भगवान एचेरेयिंग अरजीकेरा। तयोमरे आम कुदा वेग मेला, बिसवासी वपगकूतामराः बिससवासमे बड़ियाड़गे।”
ईंग एहुना, ईसू मसी एचेरे बिसवासगे अते अपेरीग वगापे हवे। भगवान अबूरीग राजा हवे अरू अपे इया ईंग हों ईसू मसीराः राइज बदीरे संतावतो इदानिंगा अरू कटसियायिंग सहावतना। मड़ंगरे भगवानराः सरवनिंग परसारतेड अते अरू ईसू बदीरे ईंग चेडतेडकू अते हँकू ईंग पतमोस डुगुरेकू उडुंग एंडागोतेडिंग।
ईंग परबू लगा नपायतेयिंग धरक बजिनी पुरावकेरा, ईंग बतकाःयिंग पुरावगोतेडा अरू बिसवासिंग संभाड़ दोहोकेरा।
भगवान अपे मेरेय सुटियावपेतान दो अपे हाँयरिकुःआ निकता लइंकू ना लवे, मनदो अपे अतिंग जुमावतो लइंकू हवे।