17 अपे ईंगपे अयूम। बेलूर बुता बुताकेडखन कटसियापे सहाव अते, नपाय बुता बुताकेडखन भगवानराः ओंगोल इया कटसियापे सहाव दो ननपाय इदा।
मनदो अपे नपाय बुतापे बुताता हना अते कटसिया ससहाव पराः दो, भगवान अपेराः जीवे नपायगोडता। हँकूराः हुड़काव अयूमकेडखन अपे अहापे बोर अरू अहापे हदराःआ,
दो अपे भगवानराः ओंगोल इया कटसियापे सहाव दो नपाय बुतापे बुता घड़ीन बिसवासगेयीग तुलायदार एचेरे अपेराः जीव जिमागोड लगा इदा।
हनते हाँय गुनमिन तोरेय सेनेडा अरू ओतरे तबेरनेनखन भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, होया अवेन दो, नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। नान दो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
अपे बेलूर बुता बुताकेडखन कटसियापे सहाव दो, अपे लगा चिला नफा होयाःता? मनदो अपे नपाय बुता बुताकेडखन कटसियापे सहाव दो, अपेराः जीव भगवान भल-भलायगेता।
हाँय अलेराः कता मेरेय मनावगान दो हाँय एचेरे ककताले अड़ाःतेडा अरूले कताया, “परबूराः ओंगोल इया होनोया ओवाय।”
हनते ईसू अरजी लगा अरू सेनेडखने अरजीतेरा, “ने अपांग, नाःआ कटसियाराः दूररे ईंगके सेन लगा इदान दो अनमराः ओंगोल इया होयाः।”
अपे अते तोनोंगीग ञेड एएंडा होड़, सहे इनिग होड़, सहे लुड़ी होड़, सहे तुड़ेंग-तपेग होड़ होयाः अते कटसिया अहापे सहवे।
भगवान चहाःतना, अपे नपाय बुतापे एचेगोड ञवन दो, बेगर लूरतेकू बड़राता हँकुःआ बोको होड़कूराः आह रिपूट जुवाःता।
मनदो हाँय सेन मेला हँकू एचेरे नाःआ इयाय कतातेरा, “भगवानराः ओंगोल इदान दोयिंग कुदा वेगता।” हनते हाँय इपीसी सहर अते जहाजते तोराय।
हुडिंग बेला वरी नुँहू अपेके जमा बरानाः कटसिया ससहाव पराः दो, अपे बहालतेपे दोहोन।