2 बती लइंकू इया अपे हों सुद दूद इया इदा हना भगवानराः सरवन लगापे रोयोँन, जेमहा हना सरवनतेपे बड़ियाड़ इदीन अरू जमालेःआतेपे सडाव जुवाः।
मनदो सताय कता इया जियाः घड़ीन अँननबू अबू अलार-दुलारकेडखन जमा बरानाःरे, कलसियाराः बोः, ईसू मसी इया, अबू हनारागोड ञवन लगा इदा।
मनदो अबूरीग परबू अरू सडावदार ईसू मसी अपेय मयावागोड ञवन अरू हाँयराः कनहूनरेपे बडे इदीन। हाँय लगा नुँहू अते सगर सइट वरी मान मरजइत होनोयागोड ञवन। आमीन!
अपे ईंगपे अयूम, लइंकू इया भगवानराः राइज मेरकू मनेवाता हँकुःआ होड़कू भगवानराः राइजरे ओनोरोकू बोलो अवेनेना।”
ने ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपे लइंकू इया अहापे ओंगले। मनदो अपे सयाँड़ होड़कू इयापे ओंगले अरू बती लइंकू इया सुझिया होड़कूपे बड़ाँः।
दो ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, ईसू मसी एचेरे अपेराः बिसवास नपाय बड़ियाड़ इदीनतना अरू अपे बगरापे दुलार होड़ेंग इदीनतना। हनालगा जमा बेला अपे बदीरे अलेके भगवान धनियाबादगेय लगा इदा अरू ननन इया एएचे हों नपाय इदा।
अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! अपे अँननपेराः जीव कुदाकेडखन लँइग इया मेरपे बड़ाँः वरी, अपे भगवानराः राइजरे ओरोपे बोल अवेनेना।
जमाकू ईसू सुदा जोड़ावकियानखन भगवान लगा मीटोंग सुद ओड़ाःकू बड़ाँःतना।
अबू बतिसमाबू गोःतेड मेला हाँय सुदाबू गोएगनेना दो अबू हों हाँय सुदा तीलतो इया इदानबुःआ। अरू अपांग भगवान ईसू मसी गोएगतो होड़कू अते अनँयगराः अगामाः जंगरतेय जियाव रेमकिरिया, हनन इया अबू हों नँवा जीवबू जियाव अवेनता।
अपेराः नँवा जनम तोनोंगाः लाय जुवाःता हना जिनिसते मेर होयागना, मनदो जीव एमेयता अरू कहियो ओरो टगावनेना हना भगवानराः सरवनते होयाकिया।
दो ईसू कतातेड, “लइंकू अहापे रोंकावकू। ईंग एचेरेपे वेग ओवाकू। नँकुःआ लइंकू इया इदानकुःआ हँननकुःआ होड़कूराः हवे भगवानराः राइज।”