1 ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे अहापे कसूरगे लगा ईंग नाःआ कता अपे लगा ईंग ओजाःगेतानिंग। मनदो तोनोंगीग होड़ कसूरगे दो, बेगर गारबारीग ईसू मसी अबूराः कसूर बराव एंडागे लगा उकील इया अपात भगवान एचेरे इदानिया।
भगवान मिनीटोंग इदानिया अरू होड़कू अरू भगवान तलारे मिनी होड़ बिच-बिचवाई इदानिया। हनाँयग होड़ हवे ईसू मसी।
अरू इये अबूय डंडियाव अवेबूता? ईसू मसी अबू लगाय गोएगनेना अरू गोएगतो अतेय जियाव रेमकिया, हनाँयग भगवानराः खउना तिःई गतररे मान मरजइत सुदा दुडुःकियानखन अबू लगा असे घड़ीने अरजीतना। हनालगा तोनोंगीग अबू ओरोय डंडियाव अवेतेडबुःआ।
दो ईसू कतातेड, “दूर, सताय अरू जीव इनिंग हवे। ईंग अड़ाःकेडखन ईंग अपांग भगवान एचेरे तोनोंगीग ओरोय सेने अवेनेना।
मसी कहियो मेरेय कसूरगरा। मनदो भगवान अनँयगराः ओंगोलरे अबू बेगर गारबार होड़कू बड़ाँवबू लगा, हाँयग मसी कसूर होड़े बड़ाँवतिरिया।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे भगवानरिकुःआ हवे। अपे एचेरे इदा भगवानराः सुद बिरुवाराः जंगर नाःआ चउंदीसरिकुःआ होड़कूरीग राजा कलउराः जंगर अते मरंग इदा। हनालगा हँकुःआ मुदइकूपे हरुवावकेडकुःआ।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे बनाड़रा बड़राते एकला अलोपे अलार-दुलारकू, मनदो एटाः होड़कू संघरावाकू घड़ीन सतायते अलार-दुलारकू लगा इदा।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे तोनोंग बेला तोनोंगीग होड़ अलोय अडिग अवेपे। ईसू मसी नपाय इदानिया अरू नपाये एचेयता हनाँयग होड़ ईसू मसी इया नपाय होड़ हवे।
दो हाँय कतातेड, “ने परबू, ईंग तोनोंगीग मेरकू डंडियावगडिंगा।” दो ईसू कतातेड, ईंग हों ओरोयिंग डंडियावतेडमेःआ। सलाव जुवाःमे अरू अलोम कसूरगे।]
मसी, होड़कू तुलातेरा हना सुद टपइर ओड़ाःरे मेरेय बोलोगान। नाःआ सुद टपइर ओड़ाः दो सेरमो देसराः सताय सुद टपइर ओड़ाःराः उंबूल हवे। मनदो मसी सेनेरमो राइजरेय बोलोकिया, जेमहा नुँहू हाँय अबू लगा भगवान मड़ंगरे बिच-बिचवाईए बड़ाँव जुवाः।
अपे सुदीयतना ईसू मसी अबूराः कसूर चलाःगे लगा नाःआ चउंदीसरेय वेजेडा अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः कसूर कोवानेःआ।
दो नुँहू अबू जमाकू मिनीटोंग सुद बिरुवाते अपांग भगवान एचेरेबू सोदोर अवेनता।
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
भगवानराः ओंगोलरे अबू बेगर गारबार होड़कूय बड़ाँवबू लगा, बेगर गारबारीग इनीसू मसी मिनी जूदा अबू जमा कसूर होड़कू लगा, कटसिया सहावतेडखने गोएगनेना। हाँय देनेह देहरेय गोएगनेना मनदो भगवान हाँयराः बिरुवाय जियाव रेमगोतेडा।
अपे रीस जुवाः दो, अहापे कसूरगे। बेर बुडाः वरी हना रीस अलोपे दोहो ओवा,
ने ईंगरिकुःआ लइंकू, ईसू मसीराः लूर-नेवन इया अपेराः लूर-नेवन अरीन होयाः वरी, ईंग अपे लगा लरकुरहिया अइमी इया कटसियायिंग सहावगोड ञवनता।
अरू ईंग ईंगरिकुःआ भेड़ाकू लगा ईंगराः जीविंग एमेगोडता। ईंगरीग अपांग ईंगे सुदीता, हनन इया ईंग हों ईंगरीग अपांगिंग सुदीता।
“बुता पुरावगे लगा अपांग ईंग एचेरेय जिमाःतेरा अरू नुँहूयिंग एचेयतना, हना बुता पुरावगे लगा अपांग ईंगे वारकेरा। नाःआ ईंग बदीरे हिदइत इया दोहोनता अरू एहुनाराः हिदइत अते मरंग इदा।
भगवान एचेरे ईसू अरजी चबाकेडखन हँकुःआ चेलाकू एचेरेय कताया, “ईंग अपांग ईंग एचेरे जमालेःआए जिमागोतेरा। अपात एकला सुदीयतना बेटात इये हवे अरू अपात इये हवे हना दो बेनेटात एकला सुदीयतना। अरू बेटात उदुःवाकू लगाय चहाःता हँननकुःआ होड़कू होंकू सुदीयता।”
“हाँय तोनोंगाः मेरेय कसूरगाड, अरू हाँय एचेरे तोनोंगाः अडिग ओंगोल मेर दोहोगान।”
भगवान मेरकू सुदीयता हँकुःआ होड़कू इया अपे अते तोनोंग तोनोंग होड़कू जियाःतना। हनालगा अपे गियू जुवाः लगा नाःआ इयायिंग कतायतना, नपायपे सुरतान अरू कसूरगे लगापे अड़ाः एंडागोड।
तयोमरे ईसू सुदा हाँयग होड़ भगवानराः ओड़ाःरेय जुमावनेना। अरू ईसू हाँय एचेरेय कतातेड, “ञेलमे! आम नपाययना। अरू अहम कसूरगे। नाःआ अते बगरा तोनोंग इयाःआ गराह कटसिया आम एचेरे अहा होयाः।”
टुरा होड़कू अरू रंडियाहीनकू अँनकूराः सिकिसता मेलारेय संघरावाकूता अरू अनँयग जीव चउंदीसराः कसूर अतेय बनसावता हाँयग होड़राः लूर-नेवन अबूरीग अपांग भगवान मड़ंगरे, सुद अरू बेगर गारबारतेःआ लूर-नेवन हवे अरू हनानाः भगवान जुकूर इदा।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे मुरतीकून अते तोरेपे दोहोन।
अबूराः आहते परबू अरू भगवानबू जागतना अरू हनानाः आहते अबू भगवान आँयग इयाय तुलाकेडकुःआ हँकुःआ होड़कूबू सती-सरापतना।
दो अपे ईंगपे उदुःवा। अबू नियमकून मनाः अते भगवान अबू मेरेय सडावगाडबुःआ, मनदो मयावाडबूखने सडावकेडबुःआ। दो अबू कनासूरगोड ञवन जा? कहियो ओरो।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू, गुनहोन बेला वरी अपे सुदायिंग दोहोनता। अपे ईंगपे ञामता, अरू ईंग एहूदा मूक होड़कू एचेरेयिंग कतातेरा हनन इया अपे एचेरे होयिंग कतायतना, ईंग सेनता हना ततेररे अपे ओरोपे सेने अवेतेरा।
आम एचेरे ओहेन सेन लगायिंग असरातना। हनते हों ईंग नाःआ जमाकूनिंग ओजाःगेतना,
दो ईसू हँकूय होंबोरतेड, “ने बोपोहकूतिंग, अपे एचेरे तुमिन हकूकू इदा?” दो हँकू कतातेड, “मीटोंगीग हों कोवान।”
अरू ईंग अपांग एचेरेयिंग अरजीगेता अरू हाँय अपे लगा अरू एटाःयीग संघरादारे वारता। हाँय अपे कहियो ओरोय अड़ाःतेडपेःआ।
अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू भगवानराः बड़रा कता होड़कू जमाकूकू संतावतेरा। अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू बेगर गारबार होड़राः बदीरे मड़ंगरेकू कतातेरा हँकुःआ होड़कू होंकू ञेड गोएग एंडातेडकुःआ। अरू नुँहू अपे ईसू चुबिलीतेडखनपे एचे ञेडतिरिया।
अबू भगवानरिकुःआ मुदइ होड़कूबू दोनोहोन मेला, हाँय अनँयग बेटा गुजुः लगा एमेतिडिगखन अनँयग सुदाय हेल-मेलगोतेडबुःआ। नुँहू अबू हाँय सुदाबू हेल-मेलयना अरू ईसू मसी जीयत इदानिया दो हना अते चिला लगा मेरेय बनसावकेबुःआ?
होड़कू एचेयता जमा इयाःआ गारबार दो कसूर हवे। मनदो हना अते तोनोंग तोनोंग कसूर होड़कू एचेयतान दो हँकू मेरकू गुजुःता।
आम अरू एटाः बिसवासी होड़कू सताय सरवन इयापे जियाःतना। हनालगा अपे ईंगराः जीव मुरुकपे बहालगोतेडा।