1 ईंग एएचे लगायिंग ओंगलेता हना ओरोयिंग एचे अवेतेरा जा? ईंग हों ईसूरीग मूक चेला ना लवे जा? ईंग अबूरीग परबू ईसू मेरिंग ञेलगतिरिया जा? अपे परबू ईसू बदीरेयिंग उदुःवातेडपेःआ अते हाँय एचेरे मेरपे बिसवासगेतना जा?
हनते हनानियाह हना ओड़ाः अगी सेनेडखन हंडाय बोलोनेन। हाँय साहूलराः बोःरे तिःई खेपातेडखने कताया, “ने बोहोयिंग साहूल, आम नंडा वेग मेला आम एचेरे दूररेय एचे ञिलुःआ, हाँयग परबू ईसू आम मेड नपायगुः लगा अरू सुद बिरुवातेम पेरेगगुः लगा आम एचेरेय वारकिरिंगा।”
ईंग सनातायिंग ककतातना, मेरिंग लबरातना, नपाय सरवन जमा होड़कू एचेरे परसारगे लगा अरू ईसूरीग मूक चेला होयाः लगा भगवान सुनावकिडिंगखन बेगर एहूदाकू एचेरे भगवानराः सताय अरू बिसवासगेःआ सरवन चेड लगा ईंगे जिमावारा।
ईंग रोपाकेरा, अरू अपोलोस दहावतेरा, मनदो भनगवान हमा हराकेरा।
एटाः रइत परबू ईसू पउलूस एचेरे चड़ाँनेनखने कताया, “ने पउलूस, ड़ीड़तेम दोहोन! आम एरुसलेमरे ईंगरीग हिदइतदारमे बड़ाँवनेना हनन इया आम रूमी सहररे हों ईंगरीग हिदइतदारमे दोहोनता।”
हाँय चिठी पवावनेनखन सेनेन सेन दूर दिमसकूस सहर लेसाने सोदोरनेना। दो असाका सेरमो देस अते हाँयराः चइरो गतर मरसल विड़चेड़नेना।
ईंग तोनोंगीगरीग बेगारी होड़कू ना लवे। मनदो ईंग जमा होड़कूरीग बेगारी होड़िंग बड़ाँवकिया, जेमहा मुरुक होड़कू ईसू एचेरेकू बिसवास अवेय।
ननानाः नपाय सरवन लगा भगवान पपरसार होड़, ईसूरीग मूक चेला अरू चेडदार बड़ाँः लगा ईंगे सुनावकेरा।
अबू अजइत जुवाः लगा ईसू मसी अबूय सडावकेडबुःआ। हनालगा अपे बड़ियाड़कियानखन नियमकूनराः आड़रे अहापे बहुरावगुः।
अले भगवानरिकुःआ सेवा देंगवा होड़कू इदानलेःआ अते अपे एचेरेले असेयतना, भगवान अपे मुरुके मयावाडपेःआ, हना अपे जीवरे अहवइर अलोपे होया ओवा।
ने अजी बोपोहकूतिंग, ईसू मसीरीग सेवादार अरू मूक चेलाराः सेवारे, अरू भगवानराः नपाय सरवन परसारगे लगा भगवान एटाःकिडिंगा, ईंग पउलूस नाःआ चिठीयिंग ओजाःगेतना।
ने अजी बोपोहकूतिंग, होड़कू अगीते सहे मनुवाकूराः ओंगोलते कोवान, मनदो ईसू मसीते अरू गोएगतो अते ईसूय जियाव रेमकिरिया हाँयग अपांग भगवान, हँकिनराः हिछाते मूक चेला बड़ाँवतो ईंग पउलूस,
अले ईसू मसीरिकुःआ मूक चेलाकू इदानलेःआ अते अपे बोझान लगाले एमे अवेकेःआ। मनदो अपे सहे एटाः होड़कू अलेकू भल-भलायवा लगा मेरले चाहावगान।
ईंग मेरिंग ओंगलेतना अगम मरंग चेलाकू अते ईंग हुनुडिंग इदानिंगा, माःआन।
ने अजी बोपोहकूतिंग, ईंग पउलूस, अबूरीग बिसवास बोहोबू सोसतिनूस सुदा, नाःआ चिठीयिंग ओजाःतना। भगवान आँयगराः ओंगोल इया ईसू मसीरीग मूक चेला बड़ाँः लगाय सुनावकिरिंगा।
दो नुँहू, अपे बेगर इसराएल होड़कू, ईंगपे अयूम। अपे बेगर इसराएल होड़कू लगा भगवान ईंग मूक चेलाय बड़ाँवकिडिंगा। हनालगा ईंग नाःआ सेवा मरंगिंग ओंगलेतना,
जमा जइत होड़कू ईसू मसी मनेवाडिगखन बिसवास अवे लगा, भगवान हाँयते अले मयावाडखन मूक चेलाकूय बड़ाँवकेडलेःआ।
मनदो ईसूरिकिनाः मूक चेलाकिन पउलूस अरू बारनाबास नाःआ कताकिन अयूमतेरा दो, हँकिनराः जीव हुडिंगनेनखन अँकिनराः सोनहेकिन सिरावतेरा अरू बतकाः घड़ीन खिररीवाडखनकिन कताया,
मनदो हना सहररिकुःआ होड़कू बार बंटाकू बेगरावयान, अदोमकू एहूदाकू सुदा अरू अदोमकू ईसूरिकिनाः मूक चेलाकिन सुदा।
दो हँकू उपास घड़ीन परबूकू जाग मेला, सुद बिरुवा कतातेरा, “ईंग राःकेडकिना हना बुता एचे लगा बरनाबास अरू साहूलपे एटाःगोड।”
मनदो परबू हनानियाह एचेरेय कतातेरा, “नाँय एटाः एटाः देस अगी बेगर इसराएल होड़कू अरू हँकूरिकुःआ राजाकू मड़ंगरे अरू इसराएल होड़कू एचेरे ईंगराः ञावते परसारगे लगायिंग सुनावकिरिया। हनालगा आम हाँय एचेरेम सेन।
दो साहूल होंबोरतेरा, “परबू, आम इये हवे?”
नाःआ कता बदीरे अपेराः ओंगोल अते हनाँयग होड़राः ओंगोल अपे लगा मइद इदा। मनदो अपे अते तोनोंगीग ढांग बड़ाँवकेडखने होंबरिंगता, एटाः होड़राः जीव अदरुजीनते ईंगराः हिछा चिला लगायिंग रोंकावगे?
ईंग तोनोंगाः जिनिस जोम अते मड़ंग भगवानिंग धनियाबादता। दो ईंग धनियाबादगेयता हना जिनिस बदीरे चिला लगा ईंगराः बदी होयाःता?
नाःआ कता बदीरे तोनोंगीग अड़ा-चउकी दो ईंग कतायतना, अले अरू भगवानराः कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरे तोनोंगाः एटाः रिती-बिधी कोवानेःआ।
अपे सताय कतापे सुदीवा। तोनोंगीग ओंगोलबाःका, ईंग मसीरीग हवे। दो हाँय अले बदीरेय बुझाबाःकान, ईंग इया हँकू हों मसीरिकुःआ हवे, माःआन।