12 “Y cachcá jamama canÿe te Damascoye sënjétsaye; chë bachnangbe amë́ndayënga uabemanëchangá s̈monjanënts̈abuaché chca jamama y, cachënga choye s̈monjanichmó.
y chca Jerusalenents̈e ats̈e sënjanma. Chë bachnangbe amë́ndayënga mando s̈monjanats̈etá, y chca, banga Jesucrístbeñe os̈buáchiyënga cárceloye sënjanëtame; y jtsëbáyama ca chëngbiama montsanichamo ora, áts̈naca aíñe chca chamoma ca sënjánichamo.
Chë fariseunga y chë bachnangbe amë́ndayënga tmojanmandá, nderado nda Jesús ndayents̈e tojtsemnama tojtsetats̈ëmbësna, chaobuambá ca, as Jesús jishachama.
Pero, uámana rey, chë benachëjana mo nÿetsto ora, sënjáninÿe canÿe bëts tcuinÿe celocana, shinÿama corente más enjétsebinÿnaye, y ats̈e y chë áts̈eftaca ajnëngbe shë́conana corente enjétsebuashinÿinÿana.
Y chents̈ana áts̈naca s̈onjánebëbocna. Mo canÿe s̈es̈ona cabá shbená tojonÿnacá, Cristo chabe ichmoná s̈onjánbema, chë tempo chama jopróntama ntsebomncá, ndayëntscuana ínÿenga cha tojanabuatambá.