6 Господь Саваоф тадзи висьталӧ: коляс войтырлы талун сьӧкыд эскыны, мый тадзи вермас лоны, но Меным абу сьӧкыд тайӧс вӧчны, – висьталӧ Господь Саваоф.
«Ме – Господь, став ловъя олысьыслӧн Ен. Эм-ӧ мыйкӧ Меным вермытӧмыс?
Исус шуис: «Мортлы вермытӧмыс – вермана Енлы».
Енлы нинӧм вермытӧмыс абу».
Но меным эскытӧмыдла тэ воштан кыв-вортӧ, менам кывъяслӧн ас кадӧ интӧдз он вермы сёрнитнытӧ».
– Господьӧй Ыджыдӧй! Аслад ыджыд вынӧн да нюжӧдӧм киӧн Тэ вӧчин енэжсӧ и мусӧ, Тэныд нинӧм абу вермытӧмыс!
Тышкайӧзӧн веськӧдлысь, коді видзис ӧксыӧс, шуис Енлӧн мортлы: «Весиг кӧ Господь енэжвыв ӧшиньяссӧ восьтас, тадзи оз вермы лоны». Елисей шуис сылы: «Тэ аслад синмӧн тайӧс аддзылан, но сёйнысӧ он кут».
Но эм-ӧ мыйкӧ Господьлы вермытӧмыс? Индӧм кадӧ во мысти Ме бара вола тэ ордӧ. Сэки Сарраыдлӧн лоас пи».
Юралысьяс пукалӧны да сёрнитчӧны меным паныд, но ме, Тэнад кесйӧгыд, видза Тэнсьыд тшӧктӧмъястӧ.
На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но Енмыслы ставыс вермана».