12 Ме, Господь, ёнмӧда найӧс Аслам вынӧн, и найӧ пондасны овны Менӧ пыдди пуктӧмӧн, – висьталӧ Господь.
Эн пов, Ме тэкӧд, эн майшась, Ме – тэнад Енмыд. Ме ёнмӧда тэнӧ, отсала тэныд да кутышта тэнӧ Аслам веськыд киӧн.
Ме вынаӧн вӧча Иуда чужанкотырӧс, мезда Ӧсиплысь рӧдсӧ, Ме бурсьӧлӧмтча на дінӧ да бӧр вайӧда найӧс. Найӧ бара Менам лоӧны, быттьӧ Ме некор эг и эновтлы найӧс. Ме ӧд Господь, налӧн Ен, Ме кыла налысь кевмӧмсӧ.
Яковсянь чужысьяс, локтӧй, кутам овны Господьлӧн югыдас!
Ёнмӧдчы, муса пиӧй, Исус Кристослӧн буралӧмнас.
Быд войтыр юрбитӧ аслас енлы, а ми юрбитам Господьлы, асланым Енлы, нэмъяс чӧж.
Кывйӧн-ӧ, уджӧн-ӧ мыйкӧ вӧчанныд, ставсӧ вӧчӧй Господь Исус Кристос нимӧн да аттьӧалӧй Сы пыр Ен Батьӧс.
Ті кӧ сибӧдінныд Господь Исус Кристосӧс, сідзкӧ, олӧй Сы пытшкын.
Ставсӧ верма менӧ ёнмӧдысь Исус Кристоскӧд!
«Выныс да веськыдлуныс сӧмын Господьлӧн», – шуасны Ме йылысь. Господьӧс мустӧмтысьяс яналӧмӧн локтасны Сы дінӧ.
Та вылӧ сійӧ шуис меным: ”Господь [Ен], кодлӧн кӧсйӧм серти ме ола, мӧдӧдас Ассьыс анделсӧ да бурсиас тэнсьыд туйтӧ, и тэ ваян пиӧйлы гӧтырсӧ менам рӧдвуж пӧвстысь, бать керкаысь.
Нӧшта вокъясӧй, ёнмӧдӧй асьнытӧ Господькӧд ӧтувъя олӧмас Сылӧн вермана выннас.
Иуда войтырлӧн юралысьяс мӧвпыштасны: ”Ерусалимын олысьяскӧд Господь Саваоф, налӧн Енмыс. Та вӧсна найӧ вынаӧсь да вермӧны отсавны миянлы”.
Енок кывзысис Енлысь став олӧм чӧжыс. Сэсся сійӧ эз ло, ӧд Енмыс босьтіс сійӧс Ас дінас.
Вокъяс, тіянлы висьтавлім нин, медым олінныд Ен водзын шогмана ногӧн. Дерт, ті дзик тадзи и оланныд. Но Исус Кристос нимӧн ышӧдам да корам тіянӧс: олӧй нӧшта на бурджыка.
Ми туйдӧдім-ышӧдім тіянӧс да корим овны Ен ногӧн, коді корис тіянӧс Аслас Юраланінӧ да дзирдлунӧ.
Вавилонса ӧксылысь кисӧ ёнмӧда да сета сылы киас Ассьым шыпуртӧс, а фараонлысь кисӧ чега. Ёна дойдалӧмаӧн сійӧ пондас ымзыны-бӧрдны вавилонса ӧксы водзын.