19 Дыш мортлӧн туй вылас лежнӧг быдмӧ, веськыда олысьлӧн туйыс шыльыд.
Овтӧминті кутас мунны паськыд туй, сійӧс нимтасны Вежа туйӧн. Пежасьӧм морт оз кут ветлыны сы вывті, сійӧ лоӧ сӧмын Ен войтырлы туйӧн. Сэті мунысьяс, весиг мывкыдтӧмъяс, оз вошны.
Ті кӧ кежанныд веськыдвылӧ либӧ шуйгавылӧ, бӧрвывсяньныд ті кыланныд татшӧм кывъяс: «Со туйыс, мунӧй сэті!»
Ылӧдчысьлӧн туйыс лежнӧга, тывъясӧн зэвтӧма, тэныд кӧ олӧмыд дона, эн мун сэтчӧ.
Дыш мортыд шуӧ: «Туй вылас лев! Ывлаын звер кыйӧдчӧ!»
Дыш мортыд шуӧ: «Ывлаын лев! Изэрд шӧрас менӧ виасны!»
Вежӧра мортлы найӧ ясыдӧсь, тӧдӧмлунсӧ корсьысьлы – веськыдӧсь.
Став аслад туйясын Господьӧс тӧдмав, тэнсьыд туйястӧ Сійӧ веськыдӧн вӧчас.
Ме ветлӧдла веськыд туйӧд, Ен войтырлӧн чукӧртчӧмын ме ошка Господьӧс.
Но Тэнад ыджыд буралӧмыд вӧсна ме верма пырны Тэнад крамӧ, Тэысь полӧмӧн копыртчыны Тэнад вежаинлань.
Господь шуас: – Дасьтӧй, дасьтӧй, шыльӧдӧй туйсӧ, Менам войтырлӧн туй вылысь вештӧй ставсӧ, мыйӧ найӧ вермасны крукасьны.
Скӧралысь мортыд зыксьӧм кӧдзӧ, дӧзмытӧмыд – зык-венсӧ дугӧдӧ.
Мывкыд пи батьыслысь сьӧлӧмсӧ гажӧдӧ, мывкыдтӧм – мамсӧ мустӧмтӧ.
Дышӧдчысь, видзӧд кодзувкот бӧрся, видзӧд, кыдзи сійӧ уджалӧ. Вежӧрсяв!
Сӧстӧм мортлысь туйсӧ веськыдлуныс шыльӧдӧ, а лёк вӧчысь аслас лёклунӧ усьӧ.